بررسی تاثیر تجدید ساختار بدهی بر سیاست های تامین مالی شرکت های تجاری

Abstract

تجدید ساختار بدهی‌ها، باعث کاهش نیاز شرکت ها به تامین مالی خواهد شد. هر چه قدر درصد تجدید ساختار بدهی‌ها بالاتر باشد؛ نرخ رشد سرمایه گذاری مثبت و نرخ رشد تامین مالی نوسانات منفی را تجربه خواهد کرد بر مبنای الگوی تامین مالی، وجوه نقد می‌تواند برآمده از فعالیت‌های تامین مالی و سرمایه‌گذاری باشد .تجدید ساختار بدهی؛ در طول بازه های زمانی کوتاه مدت و بلند مدت در ارتباط با متعادل ساختن میزان بدهی‌های شرکت ها انجام می شود.هر چقدر میزان بدهی های شرکت ها، با توجه به دارایی‌های شرکت‌ها در حد تعادل قابل قبولی باشد، به همان نسبت در بازه‌های زمانی بلندمدت، نرخ رشد سرمایه‌گذاری شرکت‌ها به سمت مثبت حرکت کرده و در نهایت باعث افزایش میزان سودآوری شرکت‌ها خواهد شد.. هر چه قدر تخصص مدیران در ارتباط با الگوریتم‌های سرمایه‌گذاری پویا و موضوعات و زمینه های مختلف سرمایه گذاری بیشتر باشد، فرصت های رشد و سرمایه گذاری متنوع تری برای شرکت به وجود خواهد آمد. معیاری که می تواند باعث بهینه شدن تجدید ساختار بدهی بر مبنای معیارهای مربوط به سرمایه‌گذاری شود؛ نرخ رشد سودآوری با توجه به با توجه به الگوریتم های مربوط به کارایی و بهره‌وری می‌باشد. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تجدید ساختار بدهی بر سیاست های تامین مالی شرکت ها است. این پژوهش از نوع مطالعه کتابخانه‌ای و تحلیلی- علی بوده و مبتنی بر تحلیل داده‌های تابلویی (پانل دیتا) است. در این پژوهش اطلاعات مالی 104 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی دوره زمانی 1395 تا 1400 بررسی شده است. نتایج تحقیق در ارتباط با تایید فرضیه پژوهش نشان از آن داشت که تجدید ساختار بدهی بر سیاست های تامین مالی شرکت ها تاثیر مثبت و مستقیمی می‌گذارد.