بررسی ارتباط مراقبت اخلاقی پرستاران با رضایت والدین کودکان بستری در بیمارستان کودکان اردبیل،1402: یک مطالعه مقطعی

Abstract

سابقه و هدف: مراقبت، به مثابه یک فضیلت اخلاقی، جوهره و عنصر کلیدی مراقبت‌های پرستاری را تشکیل می‌دهد. از طرفی یکی از مهم‌ترین عوامل موثر در مراقبت از کودکان بستری، رضایت والدین است؛ بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط مراقبت اخلاقی پرستاران با رضایت والدین کودکان بستری در بیمارستان کودکان اردبیل سال 1402 انجام شده است. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه توصیفی - همبستگی، 200 پرستار بالینی و 160 والد کودک بستری به ترتیب به روش نمونه‌گیری سرشماری و تصادفی طبقه‌ای در مرکز آموزشی - درمانی بوعلی، شهر اردبیل سال 1402 انتخاب شده‌اند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، شامل پرسش‌نامه مشخصات فردی - اجتماعی پرستاران و والدین، مراقبت اخلاقی از کودکان (1402) و رضایتمندی و عوامل موثر بر آن (2022) بوده است. داده‌ها با نرم‌افزار 26-SPSS و با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تی تست، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون) تجزیه و تحلیل شده‌اند. نرمالیتی داده‌ها با استفاده از آزمون کولموگراف اسمیرونوف بررسی و چک شد. یافته‌ها:یافته‌ها نشان داده است که 95 درصد پرستاران بالینی زن و 43 درصد وضعیت اشتغال رسمی بوده‌اند. از طرفی 4/54 درصد کودکان بستری پسر و 4/34 درصد با بیماری تنفسی بستری بوده‌اند. میانگین نمره مراقبت اخلاقی (25/4 ±77/152) و رضایت والدین (94/11± 81/300) بوده است. بیشترین مراقبت اخلاقی از کودکان، حیطه «عامل نیازهای عاطفی (21/2±63/47) و بیشترین رضایت والدین بعد مراقبت و درمان (05/5 ± 131)» بوده است. نتایج نشان داده که بین مراقبت اخلاقی از کودکان و رضایت والدین ارتباط مستقیم و معنادار وجود دارد (47/0=r،001/0>P). نتایج آزمون رگرسیون گام به گام نشان داده است که از بین ابعاد مراقبت اخلاقی از کودکان «عامل نیازهای عاطفی» به عنوان قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده رضایت والدین بوده است. نتیجه‌گیری: اجرای مراقبت‌های پرستاری بر مبنای مراقبت اخلاقی یکی از مهم‌ترین عوامل موثر در رضایت والدین کودکان بستری و کیفیت مراقبت از کودکان است. ارائه مراقبت‌های پرستاری توسط پرستارانی با اخلاق و پایبند به اصول مراقبت پرستاری می‌تواند کیفیت مراقبت پرستاری در نتیجه رضایت والدین از مراقبت‌های پرستاری کودکان را افزایش دهد. از طرفی درگیر کردن مدیران و مسئولان بیمارستانی برای اجرای بهتر این رویکرد مراقبتی حیاتی به نظر می‌رسد.