ارزیابی بررسی الگوی تجویز داروی ونکومایسین در یک بیمارستان مرجع فوق‌تخصصی اطفال در اهواز

Abstract

زمینه و هدف: مقاومت به ونکومایسین در بخش‌های مراقبت‌های ویژه عوارض قابل‌توجهی و هزینه‌های اضافی را به همراه دارد. باتوجه به نیاز به استفاده منطقی از این آنتی‌بیوتیک برای پیشگیری از رخداد مقاومت آنتی بیوتیکی، مطالعه حاضر به‌منظور ارزیابی چگونگی تجویز و الگوی مصرفی آنتی‌بیوتیک ونکومایسین در بیمارستان بزرگ فوق تخصصی اطفال طراحی شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی مقطعی دریک بازه زمانی سه ماهه (بهمن، اردیبهشت و خرداد) در سال‌ ۱۴۰۰ در بزرگ‌ترین بیمارستان آموزشی ارجاعی تخصصی و فوق تخصصی اطفال در خوزستان (ابوذر اهواز) انجام شد. طی بازه زمانی سه ماهه تمام بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه و بخش عفونی با تجویز ونکومایسین وارد مطالعه شدند. تجویز ونکومایسین براساس آخرین ورژن Lexicomp ازWolters Kluwer و گایدلاین National Health Service (NHS) مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: از تعداد 91 بیمار بستری، در 3/70% تجویز ونکومایسین بدون انجام کشت آنتی‌بیوگرام براساس تجربه و در 7/29% براساس کشت آنتی‌بیوگرام بود. در 7/96% مدت زمان انفوزیون وریدی ونکومایسین با پروتکل مطابقت نداشت. در 8/8% عارضه Red Man Syndrome (سندرم مرد قرمز) مشاهده شد. در 9/65% دوز دارو براساس عملکرد کلیه (Glomerular filtration rate, GFR) صحیح و در 1/34% بدون توجه به عملکرد کلیه بیماران، دوز دارو تعیین شده بود. نتیجه‌گیری: تقریبا نیمی از موارد تجویز ونکومایسین براساس دستورالعمل‌ها مناسب بود، تجویز آنتی‌بیوتیک برای اغلب بیماران براساس تجربه و بدون انجام تست آنتی‌بیوگرام بوده است. برنامه‌های پایش سطح سرم و آموزش مداوم پزشکی به پزشکان می‌تواند در مصرف منطقی آنتی‌بیوتیک موثر باشد.