اندازه‌گیری اکسی‌توسین در سرم انسانی و فراورده‌های دارویی موجود در بازار ایران به روش میکرواستخراج

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: با توجه به اهمیت و کاربرد بالای اکسی‌توسین در سرم و فرآورده دارویی و تأثیری که مقادیر کم یا زیاد آن براثر دارو و همچنین عوارض جانبی ناخواسته دارو می‌گذارد، ازاین‌رو هدف از این مطالعه توسعه و اعتبارسنجی روش میکرواستخراج حلال پخشی (DLLME) برای اندازه‌گیری سریع و دقیق اکسی توسین در سرم و فراورده‌های دارویی است. مواد و روش کار: در این مطالعه از روش میکرواستخراج حلال پخشی با ترکیب مناسب تتراکلریدکربن به‌عنوان حلال استخراج‌کننده و استونیتریل به‌عنوان حلال پخش‌کننده انتخاب و بهینه شد و سایر پارامترها ازجمله دما، سرعت هم زدن و ... بررسی و بهینه شد و آنالیزها با کروماتوگرافی گازی با دتکتور یونیزاسیون شعله‌ای صورت گرفت. مواد مورداستفاده: اکسی‌توسین، حلال اتانول، حلال متانول، استون، دی کلرومتان، تتراکلریدکربن، استونیتریل، کلسی‌تونین (استاندارد داخلی) می‌باشند. یافته‌ها: نتایج حاصل از اندازه‌گیری غلظت اکسی‌توسین در سرم و ویال‌های دو شرکت A,B در دو دوز IU/mL10 و 5 نشان می‌دهد که نمونه‌های شرکت A دارای نتایج قابل‌قبول‌تری نسبت به B در خصوص دوز اسمی بر روی ویال بوده و غلظت آن در شرکت B پایین‌تر از شرکت A است. در ضمن نمونه خارجی اکسی‌توسین از شرکت آلمانی (Rotexmedia) هم برای بررسی روش و مقایسه با ویال‌های داخلی مورد اندازه‌گیری قرار گرفت و نتایج نمونه‌های داخلی قابل‌مقایسه با این برند خارجی بوده است و تفاوت معناداری ازنظر آماری ندارند. روش بکار رفته دارای محدوده خطی IU/mL 02/0 – 60 و معادله خطی A=190731C-21483 با ضریب همبستگی R2= 0.999 است. بحث و نتیجه‌گیری: روش میکرواستخراج حلال پخشی توسعه‌یافته ابزاری ساده، کم‌هزینه و کارا برای کنترل کیفی ویال‌های اکسی‌توسین بوده و روشی کارآمد در اندازه‌گیری‌های سطح سرمی اکسی توسین را فراهم می‌کند و نتایج نشان‌دهنده تفاوت در غلظت بین برندهای موجود در بازار و امکان اندازه‌گیری دقیق آن در نمونه سرم بود.