بررسی تأثیر حضور همراه بر اضطراب بیمار و رضایتمندی خانواده در بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه سوختگی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: اضطراب در بیماران سوختگی روند بهبودی را طولانی‌تر می‌کند. حضور همراه ممکن است به کاهش اضطراب بیمار و افزایش رضایت خانواده کمک کند. این مطالعه باهدف بررسی تأثیر حضور همراه بر اضطراب بیمار و رضایتمندی خانواده در بخش مراقبت‌های ویژه سوختگی بیمارستان امام خمینی اردبیل در سال 1403 انجام شد.

مواد و روش کار: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی بود. جامعه موردمطالعه شامل بیماران بستری در بخش سوختگی و خانواده‌های آنان بود. 57 شرکت‌کننده به‌صورت دردسترس انتخاب و به دو گروه کنترل (27 نفر) و مداخله (30 نفر) تقسیم شدند. در گروه مداخله، همراه بیمار روزانه 90 دقیقه به مدت 6 روز در کنار بیمار حضور داشت، درحالی‌که گروه کنترل فقط از طریق دوربین بیمار را ملاقات می‌کرد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های اضطراب (مقیاس آنالوگ بصری) و رضایتمندی خانواده جمع‌آوری و با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و آزمون‌های تی زوجی، تی مستقل و آمار توصیفی تحلیل شدند.

یافته‌ها: قبل از مداخله، دو گروه ازنظر ویژگی‌های دموگرافیک، اضطراب و رضایتمندی تفاوت معناداری نداشتند. پس از مداخله، میانگین اضطراب در گروه مداخله از ۸٫۴۲±۱٫۹۰ به ۲٫۷۳±۱٫۳۶ کاهش یافت (۰٫۰۰۱>P)، اما در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد (۰٫۰۵۴=P). همچنین، رضایتمندی خانواده در گروه مداخله از ۶۱٫۱۰±۱۳٫۹۸ به ۱۰۳٫۹۳±۸٫۷۹ افزایش یافت (۰٫۰۰۱>P)، درحالی‌که در گروه کنترل تغییر ناچیزی داشت (۶۳٫۴۰±۱۳٫۸۷ به ۶۸٫۳۷±۱۲٫۶۰). تفاوت میانگین اضطراب و رضایتمندی بین دو گروه پس از مداخله معنادار بود (۰٫۰۰۱>P).

بحث و نتیجه‌گیری: حضور همراهان به‌صورت ساختاریافته موجب کاهش اضطراب بیماران سوختگی و افزایش رضایت خانواده می‌شود. بنابراین، پیشنهاد می‌شود برنامه‌های حضور خانواده در پروتکل‌های مراقبتی این بیماران گنجانده شود تا بهبود عاطفی و کلی بیماران تسهیل گردد.