اثر هشت هفته بازی‌های اصلاحی بر میزان افت استخوان ناویکولار، نقص توجه، تعادل ایستا و پویا در کودکان اوتیسم دارای کف پای صاف

Abstract

زمینه و اهداف: اختلال اوتیسم یک اختلال عصبی رشدی است که با نقص در ارتباطات و تعامل اجتماعی و فعالیت‌های محدود و تکراری شناخته می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر‌ ۸ هفته بازی‌های اصلاحی بر میزان افت استخوان ناویکولار، نقص توجه و تعادل (ایستا و پویا) در کودکان اوتیسم دارای کف پای صاف بود. روش بررسی: در یک پژوهش نیمه‌تجربی با گروه کنترل، ۲۰ کودک پسر (۱۲-۷ سال) اوتیسم دارای کف پای صاف به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه بازی اصلاحی (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) تقسیم شدند. از خط کش کولیس، پرسشنامه کانرز و روش بروئینینکس-اوزرتسکی به ترتیب جهت ارزیابی افت استخوان ناویکولار، نقص توجه و تعادل ایستا و پویا کودکان پسر اوتیسم دارای کف پای صاف استفاده شد. بازی‌های اصلاحی به مدت ۸ هفته تحت نظارت مربی انجام شد. جهت بررسی تفاوت بین گروهی و درون گروهی به ترتیب از آزمون کوواریانس و تی وابسته استفاده شد. یافته‌ها: میزان قوس کف پایی و نقص توجه بعد از انجام بازی‌های اصلاحی کاهش معنی‌داری پیدا کردند (۰.۰۵>p)، همچنین تعادل ایستا و پویا کودکان بعد از بازی‌های اصلاحی افزایش معنی‌داری پیدا کردند (۰.۰۵>p). اما در گروه کنترل هیچ تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: بازی‌های اصلاحی بر میزان قوس کف پایی، نقص توجه، تعادل ایستا و پویا اثرگذار بود که باعث بهبودی قوس کف پای داخلی، نقص توجه و افزایش تعادل در کودکان پسر اوتیسم دارای کف پای صاف شد. از این رو به مربیان و کاردرمان‌ها پیشنهاد می‌گردد از این بازی‌های اصلاحی استفاده کنند.