تغییرات غلظت سرمی کاتپسین‌‌ها و هموگلوبین گلیکوزیله متعاقب تمرین هوازی و مقاومتی در مردان مبتلا به دیابت نوع دو

Abstract

زمینه و اهداف: به تازگی آدیپوکاین‌‌ها به عنوان نشانگرهای زیستی برای درمان دیابت در نظر گرفته شده‌‌اند. با توجه به حضور چند عضو از خانواده کاتپسین‌‌ها در بافت چربی، علاقه به شناسایی آنها در چاقی و دیابت اهمیت زیادی پیدا کرده است. هدف این مطالعه مقایسه تغییرات غلظت سرمی کاتپسین‌‌ها و هموگلوبین گلیکوزیله (HbA۱c) متعاقب تمرین هوازی و مقاومتی در مردان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش بررسی: در این پژوهش نیمه‌‌تجربی، ۲۹ مرد مبتلا به دیابت نوع دو در دامنه سنی ۲۵ تا ۴۵ سال انتخاب و به روش تصادفی به سه گروه تمرین هوازی، تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. پروتکل‌‌های تمرین هوازی (با شدت ۵۵ تا ۷۵% ضربان قلب بیشینه) و مقاومتی (با شدت ۵۵ تا ۷۵% یک تکرار بیشینه) سه جلسه در هفته و به مدت ۱۰ هفته اجرا گردید. پیش و پس از دوره مداخله غلظت سرمی کاتپسین‌‌های K، L و S و درصد HbA۱c اندازه‌‌گیری شد. یافته‌ها: در گروه‌های تمرین هوازی و مقاومتی غلظت سرمی کاتپسین‌‌های K، L و S و همچنین HbA۱c به‌‌طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (۰.۰۵>p)؛ هرچند بین دو گروه تمرین تفاوتی وجود نداشت. نتیجه‌گیری: به‌‌نظر می‌‌رسد تمرینات هوازی و مقاومتی به‌‌طور مشابهی با کاهش غلظت کاتپسین‌‌ها و HbA۱c در کنترل عوارض بالقوه مرتبط با دیابت مؤثر هستند.