تاثیر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر نشانگرهای بیوژنز میتوکندری قلبی در موش‌های صحرایی دیابتی

Abstract

زمینه و هدف: تمرینات ورزشی باعث سازگاری­هایی از جمله افزایش ظرفیت آنتی­اکسیدان، اندازه میتوکندری و بهبود سیگنالینگ انسولین می‌شود. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر نشانگرهای بیوژنز میتوکندری قلبی در موش‌های صحرایی دیابتی بود. روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 40 موش صحرایی نر نژاد ویستار (سن 5 هفته و وزن 2/15±1/162 گرم) از انستیتو پاستور تهیه شد. 8 موش در گروه کنترل سالم (CN) قرار گرفتند. 32 موش با تزریق داخل ‌صفاقی تک­دوز استرپتوزوتوسین (mg/kg 60) دیابتی شد و به­طور تصادفی به 4 گروه دیابت (DM)، دیابت+تمرین (TDM)، دیابت+سیر (GDM) و دیابت+تمرین+سیر (TGDM) تقسیم شدند. گروه‌های تمرین به مدت 8 هفته، برنامه تمرین هوازی را روی نوارگردان انجام دادند. همچنین روزانه به ازای هر صد گرم وزن بدن، یک میلی‌لیتر (4/0 گرم به ازای 100 گرم وزن بدن) عصاره سیر گاواژ شد. تغییرات بیان ژن PGC-1α و Nrf2 در بافت قلب اندازه­گیری شدند. یافته‌ها: القای دیابت باعث کاهش معنی‌داری در بیان ژن PGC-1α (0001/0P=) و Nrf2 (0001/0P=) نسبت به گروه کنترل شد. بیان PGC-1α و Nrf2 در گروه‌های TDM (به­ترتیب 038/0P= و 031/0P=) و GDM (به­ترتیب 036/0P= و 025/0P=) نسبت به DM افزایش معنی‌داری داشت. مداخله ترکیبی تمرین با مکمل سیر نسبت به اثر هر مداخله به تنهایی بر PGC-1α و Nrf2 معنی‌داری نشد (05/0P<). نتیجه‌گیری: مکمل سیر و فعالیت ورزشی احتمالاً از طریق تنظیم افزایشی مسیر PGC-1α و Nrf2 می‌تواند آسیب قلبی ناشی از استرپتوزوتوسین را مهار کند. با این حال انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری است.