تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف عصاره خارخاسک بر شاخص های MDA، AOPP و IL-10 در بافت قلب موش های صحرایی در معرض استانازول

Abstract

زمینه و هدف: هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف عصاره خارخاسک بر نشانگرهای استرس اکسیداتیو و سایتوکین پیش التهابی در بافت قلب موش­ های صحرایی نر در معرض استانازول بود. روش‌ها: در این مطالعه تجربی 48 موش صحرایی نر نژاد اسپراگ-دوالی با محدوده وزن 150 تا 200 گرم و میانگین سنی 8 هفته، انتخاب و به طور تصادفی در 8 گروه 6 تایی (1. کنترل، 2. شم، 3. استانازول، 4. استانازول + خارخاسک 50 میلی­ گرم، 5. استانازول + خارخاسک 100 میلی ­گرم، 6. تمرین مقاومتی، 7. استانازول + خارخاسک 100 میلی ­گرم + تمرین مقامتی، 8. استانازول + خارخسک 50 میلی ­گرم + تمرین مقاومتی) تقسیم شدند. در مدت 8 هفته گروه­ های 3 تا 8 روزانه 5 میلی ­گرم برکیلوگرم استانازول به صورت صفاقی دریافت نمودند؛ گروه ­های 6 تا 8 سه جلسه در هفته تمرینات مقاومتی را انجام دادند و گروه ­های 4، 5، 7 و 8 روزانه دوزهای معین خارخاسک را به­ صورت صفاقی دریافت نمودند. میزان بیان ژن های (IL-10)Interlokin-10 ، (MDA) Malondialdehyde و Advanced oxidation protein products(AOPP) به­روش Real Time PCR اندازه ­گیری شد. یافته‌ها: مصرف استانازول تاثیر معناداری بر افزایش بیان AOPP، MDA و کاهش IL-10 در بافت قلب موش ­های صحرایی داشت (0/05>P). با این وجود استانازول + تمرین باعث افزایش معنادار IL-10 و کاهش AOPP و MDA شد (05/0P<). همچنین استانازول + تمرین + خارخاسک 50 و 100 میلی گرم تاثیر معناداری بر افزیش IL-10 و کاهش MDA وAOPP داشت (0/05>P). در گروه های استانازول + تمرین + خارخاسک 100 میلی ­گرم سطوح IL-10 بالاتر و MDA‌ پایین ­تر از گروه ­های استانازول + تمرین، استانازول + تمرین + خارخاسک 50 میلی ­گرم بود اما در AOPP تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: به نظر می ­رسد تمرین مقاومتی و مصرف عصاره خارخاسک عامل تقیل دهنده استرس اکسیداتیو و التهاب در بافت قلب موش صحرایی است و مقدار دوز 100 میلی گرم تاثیر بیشتری بر بهبود استرس اکسیداتیو و شاخص­ های پیش التهابی بافت قلب دارد.