تاثیر همزمان تمرین شنا و پیوند سلول های بنیادی بر بیان ژن تتراسپانین‌های C‌D9 و CD63 در رت های مدل آزواسپرمی

Abstract

زمینه و هدف: آزواسپرمی، به عنوان فقدان اسپرم در مایع منی، یکی از علل شایع ناباروری در مردان است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر هم‌زمان تمرین شنا و پیوند سلول‌های بنیادی بر بیان ژن‌ تتراسپانین های CD9 و CD63 مرتبط با اسپرماتوژنز در مدل حیوانی آزواسپرمی انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی، رت‌های نر پس از القای آزواسپرمی به صورت تصادفی در گروه‌های مختلف تقسیم شدند. گروه‌ها شامل گروه کنترل سالم، گروه آزواسپرمی، گروه آزواسپرمی+ورزش، گروه آزواسپرمی+سلول بنیادی و گروه آزواسپرمی+سلول بنیادی+ورزش بودند. یک ماه بعد از ایجاد مدل آزواسپرمی، یک میلیون سلول بنیادی در یک مرحله، در ناحیه مجران دفران هر موش پیوند زده شد. تمرین شنا به صورت روزانه به مدت 30 دقیقه در روز و 5 روز در هفته به مدت 8 هفته انجام گرفت. پس از پیوند سلول‌های بنیادی و انجام تمرینات شنا، بیان ژن‌های CD9 وCD63 در بافت بیضه با استفاده از روش Real-time PCR اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: تمرین شنا و پیوند سلول‌های بنیادی به طور جداگانه و ترکیبی بر بیان ژن‌های CD9(475/ 23 F=و 0001/0 P=) و CD63 (186/ 19 F=و 002/0 P=) تأثیر معنی‌داری داشتند. این یافته‌ها حاکی از آن است که هر دو مداخله در بهبود فرایند اسپرماتوژنز در مدل حیوانی آزواسپرمی موثر هستند. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که ترکیب تمرین شنا و پیوند سلول‌های بنیادی می‌تواند به عنوان یک رویکرد درمانی نوین در بهبود باروری مردان مبتلا به آزواسپرمی مورد توجه قرار گیرد. مکانیسم احتمالی این اثر می‌تواند از طریق تنظیم بیان ژن‌های دخیل در اسپرماتوژنز باشد.