تعیین تاثیر هشت هفته تمرین شنا همراه با مکمل دهی زینک بر برخی نشانگرهای عملکردی کلیه متعاقب انسداد کامل یک طرفه حالب در موش های صحرایی

Abstract

زمینه و هدف: بیماری‌های حاد کلیوی بار سنگینی را بر بستری‌های طولانی‌مدت در مراکز درمانی تحمیل می‌کنند. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر 8 هفته تمرین شنا و مکمل دهی زینک بر برخی نشانگر­های عملکردی کلیه متعاقب انسداد کامل یک­ طرفه حالب در موش ­های صحرایی بود. روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نفرکتومی شده با سن 8-10 هفته و وزن 190-220 گرم به طور تصادفی به گروه ­های 1) کنترل نفرکتومی (Nef)، 2) تمرین شنا (ST)، 3) مکمل زینک (Z)، 4) تمرین شنا + مکمل زینک (ST+Z) تقسیم شدند؛ همچنین برای بررسی اثرات انسداد کامل یک­طرفه حالب تعداد 8 سر موش صحرایی سالم در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. گروه ­های ST و ST+Z به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 20-45 دقیقه در استخر ویژه حیوانات شنا کردند. گروه ­های Z و ST+Z نیز روزانه mg/kg 30 زینک سولفات را به روش گاواژ معدی دریافت نمودند. مقادیر کراتینین، هموگلوبین، سدیم، پتاسیم و فسفر در خون سنجش شد. یافته‌ها: مقادیر سدیم و کراتینین در گروه­ های Z، ST و ST+Z به طور معنی ­داری کمتر از گروه Nef بود (0/05≥P). مقادیر پتاسیم در گروه Z به طور معنی­ داری کمتر از گروه Nef بود (0/018=P). مقادیر فسفر در گروه ST+Z نسبت به گروه Nef به طور معنی ­داری کمتر بود (0/003=P). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد تمرین و مکمل دهی زینک دارای اثرات تعاملی بر بهبود یون­ ها و کاهش کراتینین سرم متعاقب انسداد کامل یک طرفه حالب در مدل­ های حیوانی می ­باشند. بنابراین پیشنهاد می­ شود در شرایط اختلالات کلیوی از تعامل تمرین شنا و مکمل زینک استفاده شود.