ارزیابی تغییرات سطوح سرمی مولکول‌های چسبان سلولی (ICAM-1) و عروقی (VCAM-1) متعاقب یک دوره تمرین مقاومتی در مردان میان‌سال و سالمند مبتلا به پرفشاری خون

Abstract

زمینه و هدف: مولکول‌های چسبان سلولی (ICAM-1) و چسبان عروقی (VCAM-1) نقش مهمی در عملکرد اندوتلیال و بیماری‌های قلبی-عروقی ایفا می‌کنند. از سوی دیگر، با توجه به گسترش تجویز تمرینات مقاومتی در افراد میان‌سال و سالمند، بررسی تأثیر این نوع تمرین بر سطوح سرمی ICAM-1 و VCAM-1 ضروری است. هدف از این مطالعه، ارزیابی تاثیر ۱۲ هفته تمرین مقاومتی بر مقادیر سرمی این مولکول‌ها در مردان میان‌سال و سالمند مبتلا به پرفشاری خون بود. روش‌ها: این مطالعه نیمه‌تجربی روی ۲۴ مرد مسن مبتلا به پرفشاری خون که واجد معیارهای ورود به مطالعه بودند، انجام شد. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی (۱۲ نفر) و کنترل (۱۲ نفر) قرار گرفتند. گروه تمرین مقاومتی به‌مدت ۱۲ هفته، سه جلسه در هفته تمرینات مقاومتی انجام دادند. نمونه‌های خون وریدی در ابتدا و انتهای پژوهش برای اندازه‌گیری سطوح ICAM-1 و VCAM-1 جمع‌آوری شد. یافته‌ها: پس از ۱۲ هفته تمرین مقاومتی، مقادیر سرمی ICAM-1 (P=0/003) و VCAM-1 (P=0/005) به‌طور معناداری کاهش یافت. همچنین، تغییرات میانگین بین گروهی در ICAM-1 (P=0/001) و VCAM-1 (P=0/001) اختلاف معناداری را نشان داد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که تمرین مقاومتی درازمدت علاوه بر بهبود فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، در کاهش مقادیر سرمی ICAM-1 و VCAM-1 در مردان میان‌سال و سالمند مبتلا به پرفشاری خون نیز مؤثر است. بنابراین، تمرینات مقاومتی منظم می‌توانند به‌عنوان یک راه کار غیردارویی احتمالی برای کاهش فشارخون و بهبود عملکرد اندوتلیال در این افراد توصیه شوند.