تاثیر تمرین مقاومتی همراه با مکمل ال-آرژنین بر بیان ژن‌های VEGF و TNF-α در عضله سولئوس رت‌های نر سالمند

Abstract

زمینه و هدف: یکی از تغییرات قابل‌توجه در دوران سالمندی، تحلیل و تخریب توده عضلانی، افزایش التهاب و کاهش چشم‌گیر فاکتورهای عروقی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر تمرین مقاومتی همراه با مکمل ال-آرژنین بر بیان ژن‌های VEGF و TNF-α در عضله سولئوس رت‌های نر سالمند انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ۳۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین سنی ۲۴ ماه به چهار گروه تقسیم شدند: کنترل، مکمل (ال-آرژنین)، تمرین مقاومتی، و ترکیبی (تمرین مقاومتی + مکمل ال-آرژنین). تمرین مقاومتی شامل هشت هفته تمرین نردبان با شدت متوسط (۷۰٪ ازMVCC)، پنج روز در هفته بود. در گروه‌های مکمل و ترکیبی، ال-آرژنین به میزان ۶۰۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته از طریق گاواژ دریافت شد. بیان ژن‌های VEGF و TNF-α با روش Real-Time PCR اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: بیان ژن TNF-α در گروه‌های تمرین مقاومتی و ترکیبی در مقایسه با گروه‌های کنترل و مکمل به‌طور معناداری کاهش یافت (0/001=P). همچنین، بیان ژن VEGF در گروه‌های تمرین مقاومتی و ترکیبی در مقایسه با گروه‌های کنترل و مکمل به‌طور معناداری افزایش یافت (001/0=P). این گروه‌های کنترل و مکمل تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/266=P). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تمرین مقاومتی به‌تنهایی و در ترکیب با مکمل ال-آرژنین با افزایش VEGF و کاهش TNF-α می‌تواند شرایط مناسبی برای تکثیر عروق، کاهش التهاب و ایجاد یک محیط آنابولیک فراهم کند. این عوامل در بهبود وضعیت عضلانی و کاهش اثرات ناشی از سالمندی مؤثر هستند. یافته‌ها نشان می‌دهند که ترکیب تمرین مقاومتی و مکمل ال-آرژنین می‌تواند نقش مهمی در حفظ توده عضلانی در دوران سالمندی داشته باشد.