ارزیابی تأثیر تمرینات ورزشی بر بیان ژن‌های IL-1β و SFRP5 در بافت چربی موش‌های نر چاق نژاد ویستار

Abstract

زمینه و هدف: اینترلوکین-۱ بتا (IL-1β) و پپتید ترشحی مرتبط با فریزلد ۵ (SFRP5) به ترتیب از پروتئین‌های التهابی و ضدالتهابی در بافت چربی محسوب می‌شوند. هدف پژوهش حاضر، تعیین تأثیر چاقی و تمرینات ورزشی متعاقب آن بر بیان ژن‌های التهابی و ضدالتهابی در بافت چربی موش‌های نر بود. روش‌ها: در این مطالعه، ۳۰ سر موش نر نژاد ویستار به مدت هشت هفته با رژیم پرچرب (HFD) و ۶ سر دیگر با رژیم معمولی (ND) تغذیه شدند. پس از این دوره، ۶ سر از موش‌های چاق و ۶ سر از موش‌های تغذیه‌شده با رژیم معمولی قربانی شده و مورد مقایسه قرار گرفتند. سپس، ۲۴ سر از موش‌های چاق به چهار گروه شش‌تایی شامل کنترل چاق (OC)، تمرین مقاومتی (RT)، تمرین استقامتی (ET) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شده و به مدت 8 هفته، هفته‌ای پنج جلسه تمرین کردند. بیان ژن‌های IL-1β و SFRP5 با روشReal Time-PCR اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: بیان ژنIL-1β در گروه‌های تمرین مقاومتی، استقامتی و تناوبی شدید در مقایسه با گروه کنترل چاق به‌طور معناداری کاهش یافت (0/001=P) ، درحالی‌که بیان این ژن در بافت چربی موش‌های گروه رژیم پرچرب در مقایسه با رژیم معمولی به‌طور معناداری افزایش یافت (0/001=P). همچنین، بیان ژن SFRP5 در گروه‌های تمرین مقاومتی، استقامتی و تناوبی شدید در مقایسه با گروه کنترل چاق به‌طور معناداری افزایش یافت (001/0=P) ، اما در گروه رژیم پرچرب در مقایسه با رژیم معمولی به‌طور معناداری کاهش یافت (0/001=P). بااین‌حال، بین گروه‌های تمرینی تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/05<P). نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که تمرینات تناوبی شدید، استقامتی و مقاومتی با کاهش بیان ژن IL-1β و افزایش بیان ژن SFRP5، سبب کاهش عوامل پیش‌التهابی و افزایش عوامل ضدالتهابی در بافت چربی می‌شوند. بنابراین، این تمرینات می‌توانند راهکاری مؤثر در کاهش اختلالات مرتبط با چاقی و اضافه‌وزن باشند.