مقایسه ی برخی توابع ریاضی برای توصیف الگوی منحنی رشد بلدرچین

Abstract

صفات رشد (اوزان بدن در سنین مختلف)‌ در اغلب پرندگان، همواره در برنامه­های اصلاحی مورد توجّه هستند. تغییرات الگوی رشد را می‌توان با اندازه‌گیری وزن بدن در دوره‌های منظّم و با استفاده از توابع ریاضی (توابع منحنی رشد) بررسی کرد. برای این منظور، در مطالعه­ی حاضر، از اطّلاعات اوزان بدن انفرادی 1182 بلدرچین سویه­ی وحشی (905 ماده و 277 نر) و 674 بلدرچین سویه­ی خالدار ایتالیایی (499 ماده و 175 نر) استفاده شد. جوجه­ها پس از وزن­کشی در زمان تولد، جوجه­ها به سالن پرورش منتقل شدند و تمام وزن­کشی­ها در فواصل زمانی 5 روزه، تا سن 45 روزگی ثبت شدند. برای برآورد پارامترهای منحنی رشد، از توابع گمپرتز (Gompertz)، لجستیک (Logistic)، لوپز (Lopez)، ریچاردز (Richards) و وان برتالانفی (von Bertalanffy) استفاده شد. ارزیابی و رتبه­بندی نیکویی برازش توابع با معیار اطّلاعات بیزی (BIC)، ضریب آکایک (AIC)، میانگین خطای استاندارد (MSE)، و ضریب تعیین تصحیح شده () انجام شد. نتایج نشان داد که تابع ریچاردز برای توصیف الگوی رشد در هر دو سویه­ی بلدرچین وحشی ژاپنی و خالدار ایتالیایی و برای هر دو جنس ماده و نر، مناسب‌تر از سایر توابع بود. الگوی رشد نسبتاً مشابه و توابع یکسان توصیف­کننده رشد در دو سویه­ی بلدرچین وحشی ژاپنی و خالدار ایتالیایی مؤیّد این نکته است که این دو سویه مزبور، الگوی رشد نسبتا مشابه­ای دارند و امکان پرورش توأم آن­ها تحت یک مدیریّت واحد، وجود دارد. با مقایسه نتایج این مطالعه با سایر مطالعات مشابه، این پژوهش نشان داد که افزایش تعداد رکورد و کوتاه شدن فواصل وزن­کشی، می­تواند بر روی تعیین تابع مناسب، مؤثّر باشد.