بررسی اثر عصارۀ هیدروالکلی ماشک (Vicia sativa) بر زخم‌های پوستی در موش‌های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Abstract

مقدمه: اختلال در عملکرد سلول‌های بتای پانکراس سبب کاهش انسولین و افزایش گلوکز سرم می‌شود و به‌دنبال آن سبب ایجاد بیماری دیابت می‌شود. دیابت با آسیب به ارگان‌های مختلف سبب اختلال در عملکرد آنها شده که از جمله بافت‌هایی که در معرض آسیب دیابت قرار می‌گیرد پوست است. از این‌رو با هدف بررسی اثر عصارۀ هیدروالکلی ماشک (Vicia sativa) بر زخم‌های پوستی ناشی از قند خون بالا پرداختیم. روش‌ها: در این مطالعه 48 سر موش نر نژاد ویستار با محدودۀ وزنی 220 تا 250 گرم به 4 گروه کنترل، شم، تجربی یک (گروه دیابتی+ اوسرین)، تجربی دو (دیابتی+ ماشک) تقسیم گردیدند. هم‌زمان با دیابتی شدن موش‌ها با دوزmg/kg 50 استرپتوزوتوسین، مابقی گروه‌ها بافر سیترات را به‌صورت درون صفاقی دریافت کردند. بعد از بیهوش شدن موش‌ها با ماده بیهوشی و تراشیدن موهای پشت آنها در گروه‌های مورد آزمایش زخمی به طول 3 سانتی‌متر در سمت چپ ستون فقرات ایجاد شد و گروه‌های تحت درمان با به‌مدت 14 روز عصارۀ ماشک با دوز mg/kg 200 بر زخم‌ها زماد گردید. روند ترمیم زخم به‌صورت ماکروسکوپی و میکروسکوپی در روزهای 7 و 14 مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: زخم گروه‌های دیابتی شده با استرپتوزوسین در مقایسه با گروه کنترل ترمیم دیرتری نشان داد و التیام زخم در گروه‌های تجربی تیمار شده با عصارۀ الکلی ماشک نسبت به گروه کنترل از سرعت بیشتری برخوردار بود. نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن بود که عصارۀ الکلی ماشک موجب تسریع ترمیم زخم‌های پوستی نمونه‌های سالم و دیابتی می‌شود.