زیست نشانگرهای متابولومیکی پلاسما در کارسینوم پاپیلاری تیروئید: مطالعه مورد شاهدی و مقایسه نظام مند

Abstract

مقدمه: کارسینوم پاپیلاری تیروئید (PTC) دارای سریع‌ترین میزان رشد درمیان سایر انواع سرطان‌های تیروئید در سطح جهانی است. لذا، یافتن نشانگرهای زیستی کارآمد برای غربالگری اولیه PTC ضروری است. هدف ما بررسی متابولیت‌های پلاسماییPTC با استفاده از رویکرد متابولومیک غیرهدفمند مبتنی بر رزونانس مغناطیسی هسته‌ای پروتون (1H-NMR) بود. مروری نظام‌مند نیز برای مقایسه نتایج ما با مطالعات مربوط به اختلال متابولیک PTC با استفاده از متابولومیک مبتنی برNMR انجام شد. مواد و روش‌ها: از 1H-NMR برای ارزیابی تغییرات متابولیکی در پلاسمای بیماران مبتلا بهPTC در مقایسه با افراد سالم استفاده شد. برای شناسایی متابولیت‌های تغییر یافته، تجزیه و تحلیل‌های تک و چند متغیره از جمله OPLS-DA، تجزیه و تحلیل مسیرهای متابولیکی و آزمون‌های t-test به کار گرفته شد. جستجوی مقالات منتشر شده در فاصله سال 2014 تا 2024 انجام شد. پس از حذف موارد تکراری، مقالات نامرتبط و مطالعات مروری‌، 10مطالعه واجد معیارهای لازم شناخته شدند. یافته‌ها: طبق تحلیل آماری تک و چند متغیره، سه متابولیت گلوتامین، کولین و سوکسینیک اسید بین گروه PTC و گروه سالم تفاوت معنی‌دار داشتند. کاهش سطح گلوتامین احتمالاً با خطر بالای تومورزایی PTC مرتبط بود (نسبت شانس0/90؛ فاصله اطمینان 95% (CI): 0/83-0/97؛0/011 =P). همچنین تحلیل ROC نشان داد که اندازه ­گیری مقادیر گلوتامین می‌تواند مبتلایان به PTC را از افراد سالم متمایز کند (0/98=AUC). نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که رویکرد نیم‌رخ متابولومیک مبتنی بر NMR دارای توانایی ارائه داده‌های قابل توجه در شناسایی نشانگرهای زیستی تشخیصی برای تشخیص زودهنگام بیماران مبتلا به PTC است.