تاثیر آموزش خودمراقبتی بر افسردگی و اضطراب در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع ۱

Abstract

مقدمه: دیابت نوع یک بیماری مزمنی است که مدیریت آن نیازمند تزریق روزانه انسولین، آزمایش روزانه خون برای سنجش میزان قند و نظارت مستمر بر رژیم غذایی می ­باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر آموزش خود مراقبتی بر افسردگی، اضطراب و خودکارآمدی در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک طراحی گردیده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش نیمه تجربی بر روی جمعیت 60 نفری از نوجوانان بین سنین 12 تا 18 سال مبتلا به دیابت نوع یک، مراجعه‌کننده به بیمارستان حضرت علی‌اصغر (ع) تهران، در سال 1402 انجام شد. آموزش شامل 4 جلسه به صورت یک بار در هفته (4 هفته) بود. معنی‌داری یافته‌ها با استفاده از آزمون مربع کای بررسی گردید و از تجزیه و تحلیل آنوا نیز جهت مقایسه متغیرهای کمی بین گروه‌ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در مقایسه بین دو گروه، اختلاف در میانگین‌های نمرات افسردگی و اضطراب قبل از مداخله و پس از مداخله معنادار است. همچنین اختلاف در میانگین نمره خودکارآمدی قبل از مداخله و پس از مداخله معنادار است. در پیگیری یک ماهه نیز اختلاف معناداری در میانگین نمره خودکارآمدی بین گروه پیگیری و قبل از مداخله وجود داشت (0/05>P). نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان‌دهنده تاثیر آموزش خودمراقبتی بر کاهش اضطراب و افسردگی و بهبود خودکارآمدی در مبتلایان به دیابت نوع یک بود. بنابراین، آموزش خودمراقبتی به مبتلایان به دیابت نوع یک می‌تواند به عنوان یکی از منابع موثر در راستای پویایی و بهبود ویژگی‌های مرتبط با سلامت آنان مورد توجه قرار گیرد.