ارتباط بین فرسودگی شغلی و مراقبت‌های پرستاری ازدست‌رفته در بیمارستان‌های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران

Abstract

زمینه و هدف پرستاران به‌دلیل بار کاری بالا و محیط کاری پراسترس در معرض سطوح بالایی از فرسودگی شغلی هستند که می‌تواند کیفیت مراقبت‌های پرستاری را تحت تأثیر قرار دهد. مراقبت‌های پرستاری ازدست‌رفته به مراقبت‌هایی اطلاق می‌شود که به‌طور کامل یا جزئی فراموش شدند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین فرسودگی شغلی و مراقبت‌های پرستاری ازدست‌رفته در بیمارستان‌های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. روش بررسی در این مطالعه توصیفی‌تحلیلی، تعداد 194 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران با روش نمونه‌گیری در دسترس از بهمن سال 1402 تا فروردین سال 1403 مورد پژوهش قرار گرفتند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسش‌نامه اطلاعات جمعیت‌شناختی، پرسش‌نامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و پرسش‌نامه مراقبت‌های پرستاری ازدست‌رفته کالیش استفاده شد. تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 و با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف‌معیار و درصد و فراوانی) و آمار تحلیلی (تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون، آنوا و تحلیل رگرسیون) انجام شد. یافته‌ها میانگین و انحراف‌‌معیار نمرات زیرمقیاس‌های فرسودگی شغلی شامل خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و عدم موفقیت فردی به‌‌ترتیب10/70±32/44، 4/14±18/76 و 7/10±29/91 بود. میانگین و انحراف‌معیار مراقبت‌های پرستاری ازدست‌رفته 2/67±35/78 به دست آمد. نتایج نشان داد بین زیرمقیاس‌های فرسودگی شغلی و متغیرهای جمعیت‌شناختی ارتباط معنی‌داری وجود ندارد (0/05P). بیشترین و کمترین میزان همبستگی به‌ترتیب مربوط به زیرمقیاس‌های خستگی عاطفی(001/0>P، 608/0=r) و مسخ شخصیت (r=0/608 ,0/001>P ) بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد زیرمقیاس‌های خستگی عاطفی (0/62=β)، مسخ شخصیت (0/30=β)و عدم موفقیت فردی (0/34=β)، پیش‌بینی‌کننده‌های مثبت و معنی‌دار مراقبت‌های پرستاری ازدست‌رفته هستند (0/001>P). نتیجه‌گیری در این مطالعه ارتباط مستقیم و معنی‌داری بین مراقبت‌های پرستاری ازدست‌رفته و فرسودگی شغلی مشاهده شد. به مدیران پرستاری توصیه می‌شود جهت کاهش مراقبت‌های پرستاری ازدست‌رفته، پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی پرستاران را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهند.