معنای زندگی در افراد مبتلابه سرطان خون: مطالعه توصیفی در شهر تهران- سال 1401

Abstract

زمینه و هدف ابتلا به سرطان، معنای زندگی فرد را دگرگون می‌کند. وقتی افراد مبتلابه سرطان، معنای زندگی را به‌درستی درک کنند، مواجه با مرگ را می‌آموزند و برای مبارزه با بیماری می‌کوشند. مطالعه حاضر باهدف تعیین معنای زندگی در افراد دارای سرطان خون انجام شد. روش بررسی این مطالعه، یک پژوهش توصیفی بود. جامعه این پژوهش کلیه افراد مبتلابه سرطان خون در شهر تهران بودند که در سال 1401 در بخش آنکولوژی بستری بودند. شرکت‌کنندگان شامل 200 فرد مبتلابه سرطان خون بودند که باتوجه‌به ملاک‌های ورود به پژوهش با استفاده از نمونه‌گیری مستمر از جامعه پژوهش انتخاب شدند. در این پژوهش، ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل فرم مشخصات فردی و ابزار معنای زندگی بود که توسط نمونه‌ها به شیوه خودگزارشی تکمیل شدند. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون‌های آنالیز واریانس، تی مستقل) و نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد. یافته‌ها میانگین معنای زندگی 57/13 و انحراف‌معیار 11/39 به دست آمد. همچنین، میانگین نمره معنای زندگی در بعد حضور با میانگین 29/14 و انحراف‌معیار 5/90 بالاتر از بعد جست‌وجوی معنا با میانگین 27/98 و انحراف‌معیار 6/21 به دست آمد. معنای زندگی تنها با وضعیت تأهل ارتباط معنادار آماری داشت (011/P=0)، به‌طوری‌که مقایسه دو به دوی توکی نشان‌دهنده آن بود که میانگین نمره معنای زندگی در افراد متأهل به‌طور معناداری بالاتر از سایرین بود. نتیجه‌گیری نتایج این تحقیق می‌‌تواند گامی در جهت پیاده‌سازی و اجرای آموزش‌های مبتنی بر معناگرایی توسط روانپرستاران برای افراد مبتلابه سرطان خون به منظور بهبود حضور معنا در زندگی، جست‌وجوی آن در زندگی و معنای زندگی آنان به‌طورکلی باشد.