ارتباط بین صلاحیت بالینی با شجاعت اخلاقی در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های آموزشی شهر همدان

Abstract

زمینه و هدف ارائه مراقبت‌های پرستاری باکیفیت همواره دغدغه اصلی پرستاران بوده است. صلاحیت و شجاعت اخلاقی از عوامل مؤثر بر ارائه خدمات پرستاری محسوب می‌شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط صلاحیت بالینی با شجاعت اخلاقی در پرستاران انجام شد. روش بررسی این مطالعه توصیفی ـ مقطعی از نوع همبستگی است که در سال 1401 در بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم‌پزشکی همدان انجام شد. 123 نفر از پرستاران شاغل به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. ابزارهای مورداستفاده در این مطالعه شامل پرسش‌نامه اطلاعات جمعیت‌شناختی، پرسش‌نامه شجاعت اخلاقی سکرکا و همکاران و پرسش‌نامه صلاحیت بالینی لیو و همکاران بود. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تی مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه و ضریب همبستگی پیرسون در نرم‌افزار SPSS نسخه 16 انجام شد. یافته‌ها نتایج نشان داد بیشتر مشارکت‌کنندگان زن (54/71 درصد)، متأهل (63/41 درصد) و دارای سطح تحصیلات کارشناسی (82/93 درصد) بودند. میانگین و انحراف‌معیار نمرات صلاحیت بالینی و شجاعت اخلاقی پرستاران به‌ترتیب برابر با 22/32±‌151/18 و 7/47±‌59/56 بود که نشان‌دهنده متوسط بودن میزان صلاحیت بالینی و بالا بودن شجاعت اخلاقی است. همچنین مشخص شد بین شجاعت اخلاقی و صلاحیت بالینی پرستاران ارتباط آماری معنی‌دار و مستقیم، ولی ضعیفی وجود دارد ( r=0/272 ,0/001=P). نتیجه‌گیری ازآنجاکه براساس نتایج، میزان صلاحیت بالینی پرستاران متوسط بود، بنابراین می‌توان کارگاه‌های آموزشی را جهت ارتقای صلاحیت بالینی پیشنهاد کرد. از طرفی، چون بین صلاحیت بالینی و شجاعت اخلاقی پرستاران ارتباط ضعیفی وجود دارد، می‌توان چنین نتیجه گرفت که عوامل دیگری به‌جز صلاحیت بالینی با شجاعت اخلاقی مرتبط هستند که مستلزم مطالعات بیشتری است.