بررسی مقایسه ای تاثیر دو روش تغذیه ای روده ای بلوس و مداوم بر شاخص های آزمایشگاهی و میزان بروز اسهال در بیماران تحت تهویه مکانیکی

Abstract

مقدمه : حمایت تغذیه ای در بیماران تحت تهویه مکانیکی به دلیل شرایط حاد و سطح هوشیاری پایین، از ارکان اصلی مراقبت است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تاثیر دو روش تغذیه روده‌ای بلوس و مداوم بر شاخص‌های آزمایشگاهی و میزان بروز اسهال در بیماران تحت تهویه‌ مکانیکی بود. روش: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده بود. جامعه پژوهش را کلیه بیماران اینتوبه تحت تهویه مکانیکی بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل می دادند که 34 نفر از بیماران بخش مراقبت‌های ویژه بر اساس شماره پرونده و به صورت تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. رضایت از همراهان بیماران جهت شرکت در مطالعه اخد شد. گروه مداخله به روش تغذیه مداوم و گروه کنترل به روش روتین (بلوس) به مدت یک هفته تغذیه شدند. شاخص های آزمایشگاهی(آلبومین و لاکتات) بدو شروع مداخله و همچنین یک هفته بعد از مداخله، گلوکز هر 6 ساعت و دفعات بروز اسهال سنجش شد و در برگه ثبت اطلاعات پایه، برگه ثبت شاخص های آزمایشگاهی و دفعات اجابت مزاج ثبت شد. از جداول آمار توصیفی و نتایج آزمون های آماری و نرم افزار SPSS ویرایش 20 برای توصیف داده ها استفاده شد. یافته‌ها: بین تغییرات میزان آلبومین و لاکتات در دو گروه قبل و بعد از مداخله، اختلاف معنی داری وجود نداشت(05/0P<). اگر چه میزان لاکتات در هر دو گروه بعد از مداخله، نسبت به قبل آن، کاهش معنی داری داشته است. همچنین مقدار گلوکز به غیر از روز اول در هیچکدام از روزهای مداخله بین دو گروه اختلاف معنی داری نداشته است(05/0P<). دفعات بروز اسهال نیز بین دو گروه در طول یک هفته اختلاف معنی داری وجود نداشت(05/0P<). بحث و نتیجه گیری: با توجه به عدم اختلاف معنی دار بین تاثیر این دو روش تغذیه ای بر شاخص های آزمایشگاهی، استفاده از روشی که ایمن تر و مقرون به صرفه تر است می تواند در اولویت روش تغذیه ای این بیماران باشد؛ اگر چه شروع هر چه سریعتر تغذیه در‌ این بیماران جهت کاهش سطح لاکتات توصیه می شود. کلید واژه ها: تغذیه؛ تغذیه روده‌ای؛ بولوس ؛ مداوم