طراحی مدل علی امید به زندگی در افراد مبتلا به بیماری سرطان براساس استواری روانی، سوگیری تعبیر و تن انگاره

Abstract

مقدمه: افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن، از امید به زندگی پایینی برخوردار هستند. بنابراین، تحقیق حاضر با هدف طراحی مدل علی امید به زندگی در افراد مبتلا به بیماری سرطان بر اساس استواری روانی، سوگیری تعبیر و تن انگاره انجام شد. روش کار: روش تحقیق همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری مطالعه، کلیه بیماران سرطانی شهر تبریز در سال 1401 بودند، که 250 نفر به روش هدفمند انتخاب شدند. در گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌های امید به زندگی Miller (1988)، سوگیری در تعبیر درد Gaffiero و همکاران (2022)، استواری روانی Clough (2002) و نگرانی از تن انگاره Littleton (2008) مورد استفاده قرار گرفتند. داده‌های جمع آوری شده ، با استفاده از نرم افزار ایموس و SPSS نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: در مجموع 35 درصد از واریانس متغیر امید به زندگی از طریق متغیرهای مدل تبیین شد. اثر مستقیم استواری روانی(41/0)، نگرانی از تن انگاره(28/0-) و سوگیری تعبیر (38/0-) بر میزان امید به زندگی معنی‌دار به دست آمد. و اثر غیرمستقیم نگرانی از تن انگاره (95/2-=t-value) و استواری روانی (1/2=t-value ) با میانجیگری نقش واسطه ای سوگیری تعبیر بر میزان امید به زندگی بیماران سرطانی معنی‌دار مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به اثر مستقیم و غیرمستقیم متغیرهای سوگیری تعبیر، استواری روانی و تن انگاره بر میزان متغیر امید به زندگی، به نظر می‌رسد با تقویت استواری روانی، و بهبود سوگیری تعبیر و نگرانی از تن انگاره می‌توان امید به زندگی بیماران مبتلا به کانسر را تقویت نمود.