سبک مدیریت تضاد پرستاران در مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی زنجان

Abstract

مقدمه: امروزه با وجود پیچیدگی‌های‌ روز افزون در سازمان‌ها، تضاد پدیده‌ای طبیعی در زندگی حرفه‌ای و شخصی کارکنان شده است. تضاد در بین پرستاران، مسئله بسیار مهم در سازمان های ارائه دهنده خدمات محسوب می‌شود و مدیریت تضاد، فرایندی سیستماتیک و هدفمند در یافتن راه‌حل‌های رضایت‌بخش برای طرفین درگیر در تضاد می باشد. این مطالعه با هدف "تعیین سبک مدیریت تضاد پرستاران در مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی زنجان" انجام شد. روش کار: این پژوهش مطالعه‌ای توصیفی و از نوع همبستگی است که در سال 1399 در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان انجام شد. 180پرستار دارای معیارهای ورود با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای نسبتی با تخصیص متناسب از سه بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها در این مطالعه شامل سؤالات مربوط به اطلاعات دمو­گرافیک و پرسشنامه سبک‌های مدیریت تضاد توماس کیلمن بود که توسط پرستاران به صورت خودگزارش دهی تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون،t مستقل، آنالیز واریانس و در نرم‌افزار SPSS نسخه 25 مورد تجزیه‌ و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: فراوانی سبک مدیریت تضاد در پرستاران به ترتیب شامل سبک مصالحه با (2/37 درصد) سبک سازش با (3/33 درصد)، سبک اجتناب با (2/12 درصد)، سبک همکاری با (9/8‌ درصد) و در آخر سبک رقابتی با (3/8 درصد) بود. در این میان بیشترین فراوانی مربوط به سبک مصالحه و کمترین آن مربوط به سبک رقابت بود. نتیجه‌گیری: بروز تضاد اجتناب‌ناپذیر است، اما نحوه مدیریت تضاد تعیین‌کننده نتایج آن است. بنابراین یادگیری نحوه برخورد با تضاد اهمیت ویژه‌ای دارد چرا که پرستاران باید بتوانند به طور مؤثر در روند حل آن مشارکت کنند و هنگام برخورد با تضاد نگرشی سازنده اتخاذ نمایند تا از پرستاری و مراقبتی مطمئن و مؤثر اطمینان حاصل کنند. همچنین این آموزش برای مدیران سازمان نیز ضروری می‌باشد چرا که آنان باید بروز تضاد را به موقع شناسایی و علل آن‌را تشخیص دهند و به طور مؤثر در هدایت و حل تضاد اقدام نمایند.