بررسی ارتباط اضطراب و دلیریوم در مراقبین خانوادگی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

Abstract

مقدمه: وجود اضطراب در مراقبین خانوادگی بیماران، توانایی فراهم کردن کمک آنان را در تکمیل مراقبت محدود کرده و می تواند سبب تشدید سایر عوارض روانشناختی مثل دلیریوم گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط اضطراب و دلیریوم در مراقبین خانوادگی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شده است. روش: در این مطالعه مقطعی در سال 1402، تعداد 256 نفر از مراقبین خانوادگی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه GAD 7 و پرسشنامه sour seven استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری ‌ آنوا، T مستقل، کای دو و دقیق فیشر تحلیل شدند. یافته ها: مراقبین خانوادگی با میانگین سنی 87/42 سال و اکثرا خانم ( 2/67%) بودند. نسبت خانوادگی در 103 نفر از مراقبین همسر (2/40%) بود. تعداد192نفر (75%) از مراقبین خانوادگی علائم دلیریوم و تعداد 240 نفر (8/93%) علائم اضطراب را گزارش کرده بودند. نتایج آزمون آنوا نشان داد ارتباط آماری معنی داری بین اختلال اضطراب فراگیر و دلیریوم در مراقبین خانوادگی (کمتر از 001 /0=(P وجود دارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر توصیه می شود، اصول حمایت از خانواده در آموزش ضمن خدمت مدیران پرستاری گنجانده شود تا با آگاهی از جنبه مختلف این کار تلاش کنند فرصت هایی را فراهم آورند تا پرستاران بتوانند در کنار سایر وظایف مراقبتی خود به این بعد مراقبتی نیز بپردازند.