خودبالندگی: تجربه زیسته افراد مبتلا به دیابت نوع یک از خودمهرورزی

Abstract

مقدمه: افراد مبتلا به دیابت با مشکلات عاطفی و روانی متعددی روبرو هستند که توانایی خودمراقبتی آنان را تحت تاثیر قرار داده و لزوم بگارگیری راهکارهایی برای مقابله با چالشهای روحی و روانی این افراد را مطرح می‌سازد. لذا مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب زیسته افراد مبتلا به دیابت نوع 1 از خودمهرورزی انجام شد. روش‌ها: مطالعه حاضر ﺑﺎ روﻳﻜﺮد پدیدار شناسی هرمنیوتیک انجام شد. نمونه‌گیری به صورت هدفمند از بین مبتلایان به دیابت نوع 1 از طبقات اجتماعی مختلف با سن، جنس، سطح تحصیلات و وضعیت اجتماعی اقتصادی متفاوت انجام شد. جمع آوری داده‌ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته تا به رسیدن به غنای داده ها ادامه یافت و تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس روش دیکلمن 1989 انجام شد.در نهایت ده فرد مبتلا به دیابت نوع 1 در مطالعه مشارکت داشتند. یافته‌ها: یافته های حاصل از مطالعه حاضر بیانگر مضمون اصلی خود بالندگی با هشت مضمون فرعی (مهربانی با خود ، خود بخشودگی، توانمند شدن، سازگاری با بیماری، نگاهی نو به زندگی، به سوی بهتر شدن، مهرورزی به دیگران و باورهای معنوی) بود. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه و معنای درک شده خودمهرورزی برای مبتلایان به دیابت نوع یک، آموزش رفتارهای خودمهروزانه به افراد مبتلا به دیابت توصیه می‌گردد. بدین مظور طراحی و بکارگیری راهنمای بالینی مراقبت های خودمهرورزی و بررسی تاثیر آن بر مدیریت چالش های جسمی و روانی افراد مبتلا به دیابت نوع یک پیشنهاد می‌گردد.