تبیین روابط علی بین صفات شخصیت با پرخوری در دانشجویان زن براساس نقش میانجیگر پریشانی روان شناختی و سبک زندگی مبتنی بر خودکارآمدی در کنترل وزن

Abstract

مقدمه: پرخوری یکی از مشکلات رایج در زنان است که علاوه بر عوامل جسمی تحت تاثیر عوامل مختلف روانی قرار می گیرد. هدف پژوهش حاضر تبیین روابط علی بین صفات شخصیت با پرخوری در دانشجویان زن براساس نقش میانجیگر پریشانی روان شناختی و سبک زندگی مبتنی بر خودکارآمدی در کنترل وزن است. روش کار: روش این پژوهش همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آن شامل بود و نمونه آن که از طریق نمونه گیری بدست آمد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس پرخوری گورمالی و همکاران (۱۹۸۲)، پرسشنامه پنج عاملی نئو (۱۹۸۹)، پرسشنامه سبک زندگی مبتنی بر خودکارآمدی کلارک و همکاران (1991) و مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس لاویبوند و لاویبوند (1995) بود. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش حداکثر درستنمایی و نرم افزار ایموس نسخه . تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که ضریب مسیر غیر مستقیم بین عامل های وظیفه شناسی (001/0= P) و برونگرایی (001/0= P) شخصیت با پرخوری از طریق سبک زندگی مبتنی بر خودکارآمدی در کنترل وزن منفی و ضریب مسیر غیر مستقیم بین عامل روان رنجورخویی (001/0= P) با پرخوری از طریق سبک زندگی مبتنی بر خودکارآمدی مثبت و معنادار بود. همچنین ضریب مسیر غیر مستقیم بین عامل برونگرایی (001/0= P) با پرخوری از طریق پریشانی روان شناختی منفی و ضریب مسیر غیر مستقیم بین عامل روان رنجورخویی (001/0= P) با پرخوری از طریق پریشانی روان شناختی مثبت و معنادار بود. نتیجه گیری: به طورکلی می توان گفت که سبک زندگی مبتنی بر خودکارآمدی در کنترل وزن و پریشانی روان شناختی در رابطه میان صفات شخصیتی و پرخوری نقش میانجی دارند. بنابراین، به درمانگران حوزه پرخوری پیشنهاد می شود که علاوه بر مداخلات دارویی به متغیرهای روان شناختی موثر نظیر صفات شخصیت، خودکارآمدی و پریشانی روان شناختی توجه نمایند.