نگرش پرستاران نسبت به مراقبت‌های پایان زندگی و عوامل مرتبط با آن در شهر کاشان: یک مطالعه مقطعی

Abstract

مقدمه: پرستاری به عنوان یک عضو مهم تیم مراقبتی به شمار می­رود که نگرشش نسبت به بیماران در مراحل پایان زندگی تاثیر مهمی بر نحوه ارایه مراقبت توسط او دارد. نتایج مطالعات نگرش متفاوتی نسبت به ارایه مراقبت­های پایان زندگی توسط پرستاران در فرهنگ­های مختلف نشان داده­اند. روش: مطالعه به صورت توصیفی-مقطعی در پرستاران(250 نفر) شاغل در شهر کاشان در سال 1402 که به روش تصادفی انتخاب شده بودند، انجام گرفت. پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و نگرش نسبت به مراقبت­های پایان زندگی، رضایت شغلی و تعهد حرفه­ای به صورت خود گزارش­دهی توسط نمونه تکمیل و داده­ها در نرم افزار SPSS نسخه 22 توسط آزمون­های آماری تی مستقل، کای اسکوئر و رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقدار معنی­داری آماری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. یافته­ها: یافته­ها نشان داد که (8/73درصد) 177نفر زن و میانگین سنی 68/6±78/34 با میانگین ساعت اضافه کار 54/7±40/137 در ماه بودند. میانگین نمره نگرش نسبت به مراقبت­های پایان زندگی95/15±14/104 بود که بالاتر از حد متوسط بود و بر اساس مشخصات دموگرافیک تفاوت آماری مشاهده نشد(05/0<p). نتایج آزمون رگرسیون نیز نشان داد که متغیرهای سن، ساعات اضافه کار و رضایت شغلی پیش­گویی­کننده­های نگرش نسبت به مراقبت­های پایان زندگی به شمار می­روند(05/0>p). بحث و نتیجه­گیری: نتیجه می­گیریم که نگرش پرستاران نسبت به مراقبت­های پایان زندگی در حد مطلوب بوده و متغیرهای سن، ساعات اضافه کار و رضایت شغلی می­توانند پیش­بینی­کننده نگرش مثبت به ارایه این مراقبت­ها باشند. لذا توجه به عوامل افزایش دهنده رضایت شغلی می تواند باعث بهبود نگرش نسبت به ارایه مراقبت­های پایان عمر و تسکین آلام بیماران د مراحل پایان عمر شود.