اختلالات آب و هوای فضایی و اثربخشی جغرافیایی آنها در طی چرخه خورشیدی 23 و 24

Abstract

ما نتایج یک مطالعه دربارۀ دنباله فعالیت‌های خورشیدی را ارائه می‌دهیم که در نهایت به 80 طوفان ژئومغناطیسی بزرگ (بر اساس کمینه DST بین nT 100 تا nT 200 متمایز شده)، 11 ابرطوفان ژئومغناطیسی (DST بین nT 200 تا nT 300) و 6 طوفان بسیار بزرگ (DST -nT 300) منجر شد که بین سال‌های 1996 و 2012 رخ دادند. مشخص شد که طوفان‌های بزرگ به‌طور عمده توسط شراره‌های خورشیدی (کلاس M و X) ایجاد شده‌اند، در حالی که مناطق برهمکنش مشترک (CIR) نیز به عنوان یکی از عوامل مؤثر در چندین مورد از این طوفان‌ها بوده است. در طی فازهای اوج و نزول چرخۀ خورشیدی 23، همۀ طوفان‌های فوق العاده قدرتمند مشاهده شدند (2000-2004). مشخص شده است که خروج جرم‌های تاجی خورشید (CMEs) و شراره‌ها همواره با طوفان‌های بسیار قدرتمند (100%) همراه بوده‌اند. شراره‌های کلاس‌های M و X اغلب ابرطوفان‌های وابسته به CMEs را همراهی می‌کنند. مشاهده شد که 6/66% ( 6/4) از ابرطوفان‌های ژئو مغناطیسی بسیار بزرگ ( Dst≤ -300nT) با CMEs و شراره‌های خورشیدی مرتبط بودند. تعداد طوفان‌هایی که به شراره‌های کلاس X یا CMEs مربوط می‌شدند، 50% (6/3) بود. شراره‌های کلاس X یا CMEs مسئول ابرطوفان‌های ژئومغناطیس هستند.