بررسی تاثیر شکل و مواد به کار رفته در رآکتور پلاسمای غیرحرارتی با فرآیند ترکیبی نانوفتوکاتالیستهای Tio2 و Zno در حذف دی اکسید گوگرد

Abstract

چکیده زمینه و هدف: حذف دی اکسید گوگرد از صنایع و محیط زیست جهت کاهش مواجهات شغلی یکی از موضوعات مهم در کنترل آلاینده هاست .این مطالعه با هدف ارتقا عملکرد حذف دی اکسید گوگرد در فرآیند ترکیبی پلاسما غیر حرارتی و نانوفتوکاتالیست ها صورت گرفته است. روش بررسی: دو شکل متفاوت رآکتور به صورت مستطیلی با استیل به عنوان کاتد و مش فلزی به عنوان آند و سیلندری با مواد مس و استیل به عنوان کاتد در آزمایشات به کار گرفته شد.فتوکاتالیستها به صورت IPC و در رآکتور دوم بارگذاری شدند. اندازه گیری SO2 با دستگاه تستو 350 و روش آنالیز دستگاهی با استاندارد متد نایوش 6004 انجام شد. اطلاعات و داده‌های جمع‌آوری شده با کمک نرم افزار SPSS و R تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: حذف SO2 با افزایش دبی رابطه معکوس و با افزایش ولتاژ رابطه مستقیم دارد.افزایش زمان ماند به 1/1 ثانیه باعث افزایش راندمان حذف شد. در میان تمام ترکیبات آزمایش شده، بیشترین میانگین راندمان حذف SO2 در روش‌هایSeries+TiO2 (3/97 درصد) وSeries+ZnO (3/94 درصد) مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: از بین عوامل مهم و مورد بررسی ولتاژ و زمان ماند تاثیر معنی داری بر ارتقا راندمان حذف داشتند. با توجه به حذف آلاینده ها در مدت زمان کم، هزینه پایین ساخت رآکتور در مقیاس کوچک و استفاده از فتوکاتالیستهای ارزان ، ساده و در دسترس روش حاضر روش کارآمدی در زمینه حذف SO2 است.