مشاهداتی در عمر تلف شده در همه گیری کرونا در ایران

Abstract

مقدمه و اهداف: سال­ های زندگی از دست رفته یا عمر تلف شده عبارت از سال ­هایی از زندگی است که به علت فوت زود هنگام از دست رفته است. هدف از تهیه این مقاله بررسی و گزارش سال­ های زندگی از دست رفته در ایران در دوران گسترش همه ­گیری بیماری کرونا (COVID-19) و مقایسه آن با دوره زمانی مشابه قبل از وقوع این همه ­گیری در سطح کشور بر اساس جنس، سن، و استان می­ باشد. روش کار: گزارش­ های روزانه وزارت بهداشت، درمان، و آموزش پزشکی (وبدا) از موارد ابتلا و مرگ منتسب به بیماری کرونا در سطح کشور، گزارش ­های هفتگی سازمان ثبت احوال کشور در مورد تعداد فوت به تفکیک جنس، سن، استان، و تعداد تولد بر اساس سن مادر، جنس نوزاد، و استان محل تولد در سطح کشور، و گزارش ­های سرشماری مرکز آمار کشور مورد استفاده قرار گرفته است. یافته­ ها: در دوران همه ­گیری بیماری کرونا در کشور میزان خام مرگ از تمام علل در مقایسه با دوران مشابه قبل از همه­ گیری 27 درصد افزایش داشته است. در دوران همه ­گیری 319،136 مورد مرگ اضافه اتفاق افتاده است که، 45% آن به ­صورت رسمی به ­وسیله وبدا به علت بیماری کرونا گزارش شده است. سال­ های زندگی از دست رفته در دوران همه­ گیری 4،897،995 برآورد شده است. نتیجه‌گیری: این بررسی اگرچه به علت محدودیت در منابع آماری دارای بعضی کمبودهای تحلیلی در جزئیات می ­باشد ولی به خوبی تاثیر زیان­بار همه ­گیری کرونا در ایران را در زمینه­ های جمعیتی و همه­ گیر شناختی نشان می­ دهد و می­ توان اطلاعات این مطالعه را برای برنامه ریزی ­های لازم و آمادگی در زمینه برخورد با همه ­گیری­ هایی از این قبیل در آینده مورد استفاده قرار داد.