مقاله علمی – پژوهشی:‌ کیفیت آب و عملکرد ایمنی ماهیان انگشت‌قد تیلاپیای نیل (Oreochromis niloticus) تحت تاثیر زمان‌های مختلف افزودن کربوهیدرات در سیستم تعویض آب محدود

Abstract

در مطالعه حاضر تاثیر زمان‌های مختلف افزودن کربن آلی ملاس بر کیفیت آب و عملکرد ایمنی موکوس ماهی تیلاپیای نیل (Oreochromis niloticus) در سیستم بیوفلاک با تعویض آب محدود بررسی شد. ماهیان تیلاپیای نیل با میانگین وزن 53/1 گرم در تانک های فایبرگلاس (مقطع دایره‌ای) با حجم 130 لیتر آب با تراکم یک قطعه در لیتر به مدت 37 روز پرورش داده شدند. پنج تیمار آزمایشی شامل یک تیمار شاهد (فاقد بیوفلاک) بدون افزودن ماده کربن دار و چهار تیمار بیوفلاک با افزودن ملاس به صورت روزانه (بیوفلاک 1)، دو روز یک بار (بیوفلاک 2)، سه روز یک بار (بیوفلاک 3) و چهار روز یک بار (بیوفلاک 4) در نظر گرفته شدند. به تیمارهای بیوفلاک 5/2 میلی لیتر بر لیتر توده میکروبی به عنوان استارتر اضافه گردید. همچنین از ماده کربن‌دار ملاس جهت تنظیم نسبت کربن به نیتروژن به میزان 65 درصد خوراک ورودی استفاده گردید. طبق نتایج کیفیت آب در تیمارهای بیوفلاک بهبود نشان داد به‌طوری‌که کمترین میزان نیتروژن آمونیاکی کل (23/0 میلی گرم در لیتر)، بیشترین میزان نیترات (5/25 میلی گرم در لیتر) و بیشترین تراکم باکتری های هتروتروف در تیمار بیوفلاک 1 (افزودن ملاس روزانه) به‌دست آمد که اختلاف معنی‌داری با سایر تیمارها نشان داد (05/0>p). نتایج عملکرد ایمنی موکوس ماهی تیلاپیا کمترین میزان ایمنوگلوبولین کل (66/43 میلی گرم بر 100 میلی‌لیتر) و فعالیت لیزوزیم (u/ml/min 33/17) در تیمار شاهد (فاقد بیوفلاک) مشاهده شد (05/0>p). به طور کلی، مطالعه حاضر نشان داد که کیفیت آب در سیستم بیوفلاک با افزودن ملاس به صورت روزانه بهتر می باشد و نیز عملکرد ایمنی موکوس ماهی تیلاپیای نیل در سیستم‌های بیوفلاک نسبت به سیستم معمولی بدون توده میکروبی فعال‌تر است (05/0>p).