مقاله علمی – مروری:‌ مرور و تحلیل مطالعات آسیب‌شناسی بیماری لکه سفید در مراکز تکثیر و مزارع پرورش میگو در ایران

Abstract

نظر به این‌که ویروس بیماری لکه سفید میگو باعث آلودگی همه میگوها در همه سنین و تلفات گسترده در ایران و جهان گردیده و همه‌گیری جهانی پیش‌آمده خسارات فراوانی را به پرورش‌دهندگان میگو وارد کرده، مطالعات زیادی تا کنون پیرامون علت شناسی، شناسایی و تعیین عوامل خطر انجام گرفته است. در مطالعه حاضر، تلاش شده است تا با توجه به اهمیت موضوع و نیز اختلاف نظرهایی که اغلب در نتایج به‌دست آمده از تحقیقات وجود دارد، بررسی گسترده گذشته نگری بر مطالعات انجام شده در داخل و خارج کشور به‌ویژه بر بافت‌های هدف ویروس لکه سفید میگو انجام گیرد تا به ‌طورکلی تمایل بافتی ویروس لکه سفید مشخص گردد. در این بررسی، مطالعات و تحقیقات انجام شده در پژوهشکده میگوی کشور، سایر پژوهشکده‌ها و مراکز تحقیقاتی، دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی داخل و خارج گردآوری و مطالعات انجام شده در آنها بر بافت‌های هپاتوپانکراس، روده، آبشش و سایر بافت‌ها مورد بررسی لازم قرارگرفت. اکثر بافت‌های هدف ویروس لکه سفید در میگوی پنائوس وانامی (Penaeus vannamei) با شدت بالا، همولنف، سلول‌‌های اپیتلیال روده پسین و اپیدرم سفالوتوراکس هستند. برخی از محققان بافت اپیتلیوم را بیشترین بافت هدف ویروس لکه سفید در میگوهای پا سفید دانسته‌اند. بیشترین مقادیر میانگین شاخص شدت آلودگی (SI) برای همولنف و اپیدرم سفالوتوراکس و سلول‌های اپیتلیال روده پسین، یافت شد. این امر می‌تواند به دلیل سطح تماس بیشتر اپیتلیوم با ویروس و گیرنده‌های بیشتر برای ویروس یا عملکرد پایین‌تر ایمنی به‌خصوص در انتقال افقی بیماری باشد. به‌نظر می‌‌رسد، همولنف محتمل‌ترین بافت هدف اولیه برای ویروس در انتقال عمودی بیماری است، زیرا تکثیر ویروس در مقایسه با سایربافت‌ها در سطح بالاتری قرار دارد. به‌هرحال، اکثر محققان این نکته را در تحقیقات خود ذکر کرده‌اند که بافت‌های آبشش، معده، هپاتوپانکراس و روده، مهم‌ترین بافت‌ها از نظر آلودگی به ویروس لکه سفید هستند.