بررسی نقش واسطه‌ای تنظیم هیجان در رابطه بین منبع کنترل و شدت درد در بیماران مبتلا به درد مزمن

Abstract

زمینه و هدف: شواهد نشان می­دهد که تنظیم هیجان در سازگاری طولانی مدت با اختلال درد نقش کلیدی ایفا می­کند. پژوهش حاضر جهت بررسی نقش واسطه­ای تنظیم هیجان در رابطه بین منبع کنترل و شدت درد در افراد مبتلا به درد مزمن انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی می­باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران مبتلا به درد مزمن شهر اسفراین در سال 1398 بود. نمونه شامل 200 بیمار مبتلا به درد مزمن 25 تا 45 ساله بود که به روش نمونه­گیری در دسترس از بیمارستان امام خمینی، کلینیک تخصصی علوم پزشکی و مراکز سلامت شهید شکوهی، شهید منتظری و امام رضا (ع) انتخاب شدند. پرسشنامه­ کوتاه درد، منبع کنترل سلامت و تنظیم هیجان به عنوان ابزارهای پژوهش استفاده شد. برای تحلیل یافته­ها از آزمون همبستگی، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شد. داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS-23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: بر اساس یافته­ها، نقش واسطه­ای تنظیم هیجان (ارزیابی مجدد – سرکوب) در رابطه بین منبع کنترل درونی و شدت درد تایید شد. به این صورت که افرادی که دارای منبع کنترل درونی بودند، بیشتر از راهبرد سازگارانه ارزیابی مجدد و کمتر از راهبرد ناسازگارانه سرکوبی استفاده می­کردند و به تبع آن شدت درد کمتری را تجربه ­کردند. علاوه بر این؛ در این پژوهش نقش واسطه­ای تنظیم هیجان (ارزیابی مجدد- سرکوبی) در رابطه بین منبع کنترل بیرونی و شدت درد نیز تایید شد. طبق این یافته، افرادی که از منبع کنترل بیرونی برخوردار بودند، بیشتر از راهبرد ناسازگارانه سرکوب استفاده می­کردند و در نتیجه شدت درد بیشتری را تجربه ­کردند. نتیجه­گیری: اگر در کنار برنامه درمانی این بیماران آموزش راهبردهای تنظیم هیجان در دستور کار قرار گیرد، می­توان به کاهش شدت درد این بیماران کمک کرد.