مقایسه اثر بخشی درمان روان پویشی کوتاه مدت و درمان چند وجهی مبتنی بر رویکرد لازاروس بر اختلالات روان تنی در پرستاران زن

Abstract

زمینه و هدف: پرستاران به دلیل مواجهه با حجم بسیار بالا و ناگهانی با بیماران بدحال، افزایش شدید ساعات کاری فشار روانی شدیدی را تجربه کردند. لذا پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثر بخشی درمان روان پویشی کوتاه مدت و درمان چند وجهی مبتنی بر رویکرد لازاروس برکاهش اختلالات روان تنی در پرستاران زن شهر تهران انجام شد.. روش کار: این مطالعه نیمه آزمایشی با سنجش در خط پایه، پس از مداخله و پیگیری 3 ماهه انجام گرفت. از بین 115 نفر از پرستاران، 90 نفر از پرستاران با در نظر گرفتن ملاک‌های ورود در ماه‌های دی 1398 تا مرداد ۱۳۹9 مشغول به کار بودند، انتخاب و به طور تصادفی 45 نفر به گروه‌های آزمایش و کنترل گماشته شدند. کلیه شرکت کنندگان پرسشنامه اختلالات روان تنی را در سه مرحله تکمیل کردند. یافته‌ها: تفاوت بین سه گروه در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری بود که می‌تواند حاکی از اثربخشی مداخلات بر متغیرهای ذکر شده و نیز پایداری اثربخشی در مرحله پیگیری بود. نتایج نشان داد بین دو گروه آزمایش نیز تفاوت معنی ­داری وجود دارد و مقایسه حاکی از اثربخشی بیشتر گروه آزمایش درمان چند وجهی مبتنی بر رویکرد لازاروس نسبت به روان درمانی کوتاه مدت بود. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که دو درمان مذکور می‌تواند در کاهش اختلالات روان تنی در پرستاران زن به عنوان مداخلات روانشناسی استفاده شود با توجه به اثر بخشی بیشتر درمان چند وجه ی مبتنی بر رویکرد لازاروس این درمان در اولویت درمانی قرار داده شود.