اثربخشی درمان شفقت بر خود بر میزان تاب‌آوری، مهارت‌های مقابله‌ای و استرس زنان دارای سابقه خودکشی

Abstract

زمینه و هدف: خودکشی مسئله‌ای‌ست که دارای اهمیت جهانی است چراکه جان فرد دارای بیشترین اهمیت است و زمانی که می‌توان با پرداختن به آموزش‌های لازم و درمان مناسب فرد را تقویت کرد می‌توان از جان انسان‌ها نیز محافظت کرد. لذا این پژوهش با هدف تعیین تأثیر درمان شفقت بر خود بر میزان تاب‌آوری، راهبردهای مقابله‌ای و استرس زنان دارای سابقه خودکشی انجام شد. روش کار: در این مطالعه نیمه آزمایشی جامعه آماری شامل تمام زنان دارای افکار خودکشی شهرستان ساری بودند که تعداد نمونه آماری 30 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش مورد آموزش در 8 جلسه درمانی قرار گرفتند. نتایج به استفاده از پرسشنامه‌های پرسشنامه راهبردهای مقابله‌ای بیلینگز و موس، تاب‌آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) بود و تعداد جلسات خودشفقت‌ورزی نیز به مدت 8 جلسه در طی دو ماه به طول انجامید. از روش آماری تحلیل کوواریانس یک‌راهه (آنکوا) و چندمتغیره (مانکوا) برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد درمان شفقت بر خود بر میزان تاب‌آوری و راهبردهای مقابله‌ای زنان دارای سابقه خودکشی تأثیر دارد. نتیجه‌گیری: به‌طورکلی می‌توان بیان کرد که با استفاده از درمان شفقت بر خود می‌توان به افراد دارای افکار خودکشی بسیاری کمک کرد و نیز همچنین می‌توان کیفیت زندگی این افراد را افزایش داد.