مقایسه تأثیر تمرینات اصلاح وضعیت عمومی و تمرینات تقویت عصبی-عضلانی بر کاهش درد و بهبود عملکرد در مردان میانسال مبتلا به گردن درد غیراختصاصی در شهر تهران

Abstract

زمینه و هدف: گردن درد یکی از اختلالات اسکلتی_عضلانی است که می‌تواند به ناتوانی شدید در انجام‌دادن فعالیت‌های روزمره و شغلی فرد منجر شود. امروزه تمرین‌درمانی به‌عنوان درمانی مؤثر برای گردن‌درد، موضوعی پذیرفته شده است. تمرینات تسهیل عصبی عضلانی و نیز تمرینات بازآموزی وضعیتی عمومی دو نوع تمرین هستند که در منزل هم توسط خود فرد قابل انجام هستند. هدف مطالعه حاضر مقایسه تأثیر تمرینات اصلاح وضعیت عمومی و تمرینات تقویت عصبی-عضلانی بر کاهش درد و بهبود عملکرد در مردان میانسال مبتلا به گردن درد غیراختصاصی در شهر تهران بود. روش کار: این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش به صورت نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. درد از طریق شاخص بصری درد و ناتوانی عملکردی از طریق پرسشنامه اندازه گیری شدند. ۴۵ آزمودنی باتوجه به ملاک های ورود به مطالعه به روش هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی به سه گروه شاهد – تمرینات تسهیل عصبی عضلانی و گروه تمرینات بازآموزی وضعیتی عمومی تقسیم شدند و درد و ناتوانی عملکردی آنها اندازه گیری شد و بعد از ۶ هفته انجام تمرینات درمنزل (۱۸ جلسه) مجددا مراجعه نموده و پس آزمون از آنها به عمل آمد. از روش آماری کوواریانس برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته‌ها: درد و ناتوانی عملکردی در هردو گروه تمرینی تسهیل عصبی عضلانی و بازاموزی وضعیتی عمومی کاهش معناداری نشان داد. هر دو متغیر وابسته در گروه شاهد تغییر معناداری نشان ندادند. بین دو گروه تمرینی تفاوت معنادار نبود. نتیجه‌گیری: هردو روش تمرینی تقریبا به یک اندازه در بهبود درد و ناتوانی مبتلایان موثر هستند و می توان به عنوان یک برنامه تمرین اصلاحی که در منزل هم قابل انجام هستند به افراد مبتلا توصیه کرد.