اثربخشی درمان راه‌حل مدار کوتاه مدت بر تعارض‌های زناشویی، مهارت‌های ارتباطی و عملکرد خانواده در زنان در آستانه طلاق

Abstract

زمینه و هدف: درمان راه حل محور یکی از ریکردهای مؤثر جهت کمک به افرادی است که از سلامت روان پایین برخوردار هستند. لذا هدف این مطالعه بررسی اثربخشی درمان راه‌حل مدار کوتاه مدت بر تعارض ‌های زناشویی، مهارت‌های ارتباطی و عملکرد خانواده در زنان در آستانه طلاق می‌باشد. روش کار: روش تحقیق بر اساس هدف از نوع نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان در آستانه طلاق شهرستان لاهیجان بود. حجم نمونه با توجه به هدف پژوهش 30 نفر می‌باشد که در دو گروه کنترل و آزمایش باید جایگزین شدند. ابزار مطالعه در این تحقیق شامل پرسشنامه‌ی تعارضات زناشویی ثنایی ذاکر و براتی (۱۳۸۷)، مهارت‌های ارتباطی کویین دام (2004)، سنجش عملکرد خانواده اپشتاین و بیشاب (1983) بود. جلسات درمان راه حل محور در شش جلسه و شش هفته به طول انجامید. داده‌های به دست آمده با روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین تعدیل شده متغیر تعارض‌های زناشویی، مهارت ارتباطی و عملکرد خانواده در گروه‌های آزمایش و کنترل مشاهده می‌شود. در نتیجه می‌توان گفت که درمان راه حل مدار کوتاه مدت تأثیر معناداری بر بهبود متغیر تعارض‌های زناشویی، مهارت ارتباطی و عملکرد خانواده در گروه آزمایش داشته است. همچنین با توجه به مجذور اتا می‌توان نتیجه گرفت میزان تاثیر درمان راه حل مدار کوتاه مدت بر متغیر تعارض‌های زناشویی افراد، 50 درصد، مهارت ارتباطی افراد، 45 درصد و عملکرد خانواده زنان در آستانه طلاق، 70 درصد است. نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که درمان راه‌حل مدار کوتاه مدت بر تعارض ‌های زناشویی، مهارت‌های ارتباطی و عملکرد خانواده در زنان در آستانه طلاق تأثیر معناداری دارد لذا استفاده از این رویکرد درمانی در زنان در آستانه طلاق در جهت تداوم پیوند زندگی پیشنهاد می‌شود.