اثر بخشی درمان پذیرش و تعهد (اکت) بر نشانه‌های سوگ و پریشانی عاطفی ناشی از کرونا در بازماندگان درجه یک

Abstract

زمینه و هدف: ویروس کرونای جدید که مسئول بیماری کووید-19 است، به شدت بیماری را نشان داد و به سرعت به یک موضوع جهانی بی‌سابقه تبدیل شد که نه تنها منجر به مرگ و میر فراوان شد، بلکه پیامدهای روانی، روانپزشکی، رابطه‌ای و اقتصادی را نیز در پی داشت. لذا پژوهش حاضر بدنبال اثر بخشی درمان پذیرش و تعهد (اکت) بر نشانه‌های سوگ و پریشانی عاطفی ناشی از کرونا در بازماندگان درجه یک در بیمارستان های شهر کرمان سال 1400 می­باشد. روش کار: این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و از نوع شبه آزمایشـی (طرح دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون) است. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر تمامی بازماندگان درجه یک افراد فوت شده بر اثر کووید 19 است که در بیمارستان‌های سطح شهر کرمان نام آنها در لیست فوت به دلیل کرونا درج گردیده و مدت سه ماه تا یک سال از مرگ آنها گذشته بود و نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر انتخاب شدند افراد انتخاب شده. ابزار این پژوهش پرسشنامه آثار سوگ هوگان و همکاران(2001) و پرسشنامه پریشانی عاطفی کدینگتون و همکاران (2020) بوده است. تحلیل داد ها این پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره صورت گرفته است. یافته‌ها: داده­های آماری بیانگر این است که از نظر نشانه‌های سوگ تفاوت معنی­داری بین گروه آزمایش و گروه گواه در مرحله بعد از مداخله وجود داشت نشانه های سوگ و پریشانی عاطفی را کاهش داد و 19 درصد از تفاوت نشانه های سوگ و 16 درصد از تفاوت پریشانی عاطفی به وسیله درمان پذیرش و تعهد (اکت) قابل تبیین است. نتیجه‌گیری: درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش با تمرکز بر تکنیک های پذیرش و تمرکز حواس میزان پذیرش را در آزمودنی­هایی که دچار سوگ هستند افزایش می­دهد و باعث می­شود آزمودنی­ها فقدان را به عنوان جزئی از زندگی بپذیرند و کمتر درگیر افکار شکست شوند.