بررسی تاثیر خودشفقت ورزی بر معنای زندگی و هراس از مرگ در افراد دارای سابقه خودکشی

Abstract

زمینه و هدف: امروزه خودکشی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین معضلات اجتماعی و روان‌شناختی در جهان شناخته می‌شود. خودکشی و تمایلات مرتبط با آن اغلب با احساس ناامیدی، شکست، و خودسرزنش‌گری در افراد همراه است. لذا هدف از این پژوهش بررسی تاثیر خودشفقت ورزی بر معنای زندگی و هراس از مرگ در افراد دارای سابقه خودکشی بود. روش کار: تحقیق حاضر طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش شامل افرادی بود که در سال 1401 – 1400 دارای سابقه خودکشی بودند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه معنای زندگی، پرسشنامه هراس از مرگ و طرح جلسات شفقت ورزی بود. در پژوهش حاضر جهت جمع‌آوری اطلاعات، پس از اخذ مجوز پژوهش مربوطه و پس از مطرح کردن اهداف تحقیق، بعد از انتخاب نمونه، ابتدا در خصوص مداخله توضیحاتی به گروه‌های آزمایش داده شد و از آنها خواسته شد تا در تمامی جلسات حضور فعالانه‌ای داشته باشند. در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش از شاخص‌های آماری و استنباطی استفاده شد. یافته ­ها: نتایج آزمون لامبدای ویکلز در مورد متغیر مذکور معنی‌دار است و معنی‌داری در متغیر وابسته (معنای زندگی) نشان دهنده این است که شرکت‌کنندگان در دو گروه با هم متفاوت هستند و میانگین‌های گروه‌ها تحت تأثیر متغیر مستقل معنادار است. نتایج آزمون لامبدای ویکلز در مورد متغیر مذکور معنی‌دار است و معنی‌داری در متغیر متغیر وابسته (اضطراب مرگ) نشان دهنده این است که شرکت‌کنندگان در سه گروه با هم متفاوت هستند و میانگین‌های گروه‌ها تحت تأثیر متغیر مستقل معنادار است. نتیجه­ گیری: تحقیق حاضر نشان داد که خودشفقت‌ورزی می‌تواند تأثیر عمیقی بر کاهش هراس از مرگ و تقویت معنای زندگی در افراد دارای سابقه خودکشی داشته باشد.