اثر سلول‌های بنیادی و گلوکز آمین بر بیان ژن BSPII و سطوح CPII در بافت غضروف موش‌های آرتروزی در معرض تمرین تحمل وزن

Abstract

زمینه و هدف: استئوآرتریت در نتیجه نقص در یک مفصل متحرک پوشیده از غشای سینوویال بوده و با تخریب غضروف هیالین مشخص می شود. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر سلول‌های بنیادی و گلوکز آمین بر بیان ژن BSPII و سطوح CPII در بافت غضروف موش‌های آرتروزی در معرض تمرین تحمل وزن انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع تجربی بود. بدین منظور، تعداد 70 سر موش نر ویستار 8 هفته ای به طور تصادفی به 10 گروه؛ کنترل-سالم، کنترل-بیمار، تمرین-بیمار، سلول-بیمار، گلوکزآمین-بیمار، سلول-گلوکزآمین-بیمار، تمرین-گلوکزآمین-بیمار، سلول-تمرین-بیمار، سالین-بیمار، سلول-گلوکزآمین-تمرین-بیمار تقسیم شدند. استئوآرتریت با آسیب به مینیسک‌ها و غضروف به موش‌های نر القاء شد. برنامه تمرینی شامل 30 دقیقه دویدن روی ترمیل بدون شیب با سرعت 16 متر در دقیقه بود. سلول‌های بنیادی مشتق از استخوان نیز به تعداد 1000000 سلول بر کیلوگرم به موش‌ها تزریق شد. گلوکز آمین به طور خوراکی به میزان 250 میلی گرم بر کیلوگرم در روز به موش‌ها داده شد. بیان ژن BSPII به روش Real time PCR و سطوح CPII بافت غضروف به روش الایزا اندازه گیری شدند. یافته‌ها: نتایج آزمون ANOVA تفاوت معنی‌داری را در بیان ژن BSPII و سطوح CPII بافت غضروف بین گروه‌های پژوهش نشان داد (0001/0p<). گروه تمرین+گلوکزآمین+سلول بیشترین کاهش و نزدیک‌ترین مقادیر به سطح گروه کنترل-سالم را در بیان ژن BSPII و سطوح CPII بافت غضروف داشته است (0001/0p<). نتیجه‌گیری: به طور کلی، یافته‌ها نشان داد که استئوآرتریت موجب افزایش بیان ژن BSPII و سطوح CPII بافت غضروف شده و ترکیبی از سلول+گلوکزآمین+تمرین مؤثرتر از تمرین، سلول و گلوکزآمین به تنهایی برای کاهش این شاخص‌ها و بهبود استئوآرتریت زانو در موش‌ها بود.