ارزیابی عمق بیهوشی در بیماران معتاد به مواد مخدر تحت عمل جراحی الکتیو شکستگی لگن

Abstract

مقدمه: گرایش رو به رشدی در اعتیاد به مواد مخدر در سراسر جهان وجود دارد. اعتیاد تحت عنوان عدم کنترل در مصرف دارو تعریف شده و سیر بالینی بسیار متغیری دارد. هدف از این مطالعه بررسی عمق بیهوشی با کمک bispectral index score (BIS) و همچنین بررسی میزان بیهوشی مورد نیاز در حین عمل جراحی الکتیو شکستگی لگن می باشد. بیماران در رده سنی 18 تا 65 سال به دو گروه مصرف کننده مواد مخدر و افرادی که مواد مخدر مصرف نمی کردند تقسیم شدند. روش کار: در این مطالعه، 45 نفر از بیماران کاندید عمل جراحی الکتیو شکستگی لگن در بیمارستان رسول اکرم (ص) شهر تهران در سال 1398 مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران در دو گروه معتاد (22) و غیر معتاد (23) از نظر متغیرهای اندازه گیری شده دموگرافیک، BIS، ضربان قلب، فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک و درصد افزایش پروپوفول و رمی فنتانیل مصرف شده درحین بیهوشی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه بالینی امتیاز شاخص BIS در دقیقه 0، 15 و 30 پس از جراحی در گروه معتاد بیشتر از گروه غیر معتاد بود اما تفاوت معنی داری بین دوگروه دیده نشد (05/0P>). ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و فشار خون دیاستولیک در دقیقه 0، 15 و 30 بعد از جراحی در بیماران گروه معتاد نسبت به گروه غیر معتاد بیشتر بود، اما این تفاوت ها معنی دار نبود (05/0P> ). دوز پروپوفول و رمی فنتانیل استفاده شده در دقیقه 15 بعد از جراحی در بیماران گروه معتاد به طور معنی داری بیشتر از گروه غیرمعتاد بود (05/0P<). با این حال، بین دوز پروپوفول و رمی فنتانیل در شروع جراحی، 15 دقیقه پس از شروع جراحی و 30 دقیقه پس از شروع جراحی تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین دوز کل پروپوفول و رمی فنتانیل در بیماران دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (05/0P>). بین فراوانی بیماران در دو گروه، از نظر افزایش دوز پروپوفول یا رمی فنتانیل در 30 دقیقه اول شروع جراحی، تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0 P>). نتیجه گیری: می توان در حین عمل جراحی، عمق بیهوشی را با کمک BIS در معتادان کنترل کرد. در نتیجه میتوان با کنترل BIS در معتادان در حین بیهوشی میزان نیاز به داروی بیهوشی را کاهش داد.