مقایسه تاثیر تمرینات کنترل حرکتی توام با آموزش درد و تمرینات بازآموزی پاسچرال بر درد، ‌ناتوانی و متغیرهای روانشناختی در افراد دارای کمر درد مزمن غیر اختصاصی

Abstract

زمینه و هدف: کمر درد مزمن یکی از شایع ترین اختلالات اسکلتی-عضلانی در سراسر جهان است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه ‏تاثیر تاثیر ‏تمرینات کنترل حرکتی توام با آموزش درد با تمرینات بازآموزی پاسچرال بر درد، متغیرهای عملکردی و ‏روانشناختی در افراد ‏دارای کمر درد مزمن غیر اختصاصی بود. مواد و روش ها: ‏99 نفر زن و مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی به روش نمونه های در دسترس و در 2 گروه تجربی و گروه ‏کنترل (هر ‏گروه 33 نفر) به صورت تصادفی انتخاب شدند. شاخص‌های درد، ناتوانی، اجتناب از ترس، خودکار آمدگی و ‏ترس از حرکت مورد ‏ارزیابی قرار گرفتند. در ادامه، دو گروه تجربی به مدت 8 هفته به تمرین پرداختند. گروه کنترل ‏فقط در تست های پیش آزمون و ‏پس آزمون شرکت کردند. از روش آماری تحلیل کوواریانس مرکب به منظور تجزیه ‏و تحلیل داده ها استفاده شد(05/0‏p≤‎‏).‏ یافته ها: یافته ها نشان داد که هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل در درد، ناتوانی، باورهای اجتناب از ترس مربوط به کار ‏و فعالیت بدنی، خودکارآمدگی درد و ترس از حرکت تاثیر معنی داری داشته اند؛ درصورتی که تمرینات کنترل حرکتی ‏توام با آموزش درد تاثیر معنی دار بیشتری بر خودکارآمدگی درد و ترس از حرکت نسبت به تمرینات بازآموزی ‏پاسچرال داشت‏. نتیجه گیری: با توجه به اثر بخشی هر دو گروه تمرینی به درمانگــران توصیــه مــی شــود در تدویــن برنامه هــای ‏تمرینــی این تمرینات ‏را مورد توجه قرار دهند.‏