اثربخشی ‌درمان متمرکز بر شفقت بر شدت درد و سلامت روان‌شناختی زنان مبتلا به میگرن

Abstract

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر شدت درد و سلامت روان‌شناختی بیماران مبتلا به میگرن انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به میگرن شهر تبریز در سال 1402 تشکیل داد. 30 نفر با داشتن ملاک‌های ورود به مطالعه با روش نمونه‌گیری هدفمند و از میان کلیه زنان مبتلا به میگرن شهر تبریز در سال 1402 انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل، هر کدام 15 نفر قرار گرفتند. اعضای گروه مداخله، در 8 جلسه 5/1 ساعته درمان متمرکز بر شفقت را دریافت کردند؛ ولی گروه کنترل هیچ درمان روان‌شناختی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله به‌پرسشنامه‌های 20 سوالی شدت درد مک‌گیل و 28 سوالی سلامت عمومی گلدبرگ پاسخ دادند. داده‌ها توسط آزمون آنالیز واریانس با اندازگیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: بین نمرات شدت درد و سلامت روان‌شناختی در گروه آزمایش و کنترل در پیش‌آزمون تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (05/0<P). نتایج نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت در مقایسه با گروه کنترل، شدت درد و سلامت روان‌شناختی زنان مبتلا به میگرن را در پس‌آزمون به‌ترتیب کاهش و افزایش داده است (001/0>P). تأثیر درمان متمرکز بر شفقت بر شدت درد و سلامت روان‌شناختی در مرحله پیگیری ماندگار بود (001/0>P). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد درمان متمرکز بر شفقت می‌تواند سبب کاهش شدت درد و افزایش سلامت روان‌شناختی زنان مبتلا به میگرن شود، از این‏رو به احتمال زیاد می‏تواند راهبرد درمانی مفیدی برای بهبود شدت درد و سلامت روان‌شناختی زنان مبتلا به میگرن باشد.