نمایش مختصر رکورد

تأثیر فعالیت فیزیکی بر استرس و میزان التهاب در موش‬های مبتلا به روماتیسم مفصلی

dc.contributor.authorپیامی پور, شیداfa_IR
dc.contributor.authorپیری, مقصودfa_IR
dc.contributor.authorآذربایجانی, محمدعلیfa_IR
dc.contributor.authorفتاحی مسرور, فروزانfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-21T00:11:14Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-11T00:11:14Z
dc.date.available1403-12-21T00:11:14Zfa_IR
dc.date.available2025-03-11T00:11:14Z
dc.date.issued2024-04-01en_US
dc.date.issued1403-01-13fa_IR
dc.identifier.citationپیامی پور, شیدا, پیری, مقصود, آذربایجانی, محمدعلی, فتاحی مسرور, فروزان. (1403). تأثیر فعالیت فیزیکی بر استرس و میزان التهاب در موش‬های مبتلا به روماتیسم مفصلی. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 24(1), 92-106. doi: 10.61186/jarums.24.1.92fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.61186/jarums.24.1.92
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-2392-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1138092
dc.description.abstractزمینه و هدف: روماتیسم مفصلی یک بیماری خودایمنی است که به تدریج مفاصل زلاله‌ای را از بین می­برد و منجر به التهاب مزمن می­شود. این اختلال خود ایمنی با افزایش علائم مرتبط با استرس شامل اضطراب و افسردگی و کاهش رفتارهای اجتماعی همراه است که کیفیت زندگی بیمار را به شدت کاهش می­دهد. مطالعات گذشته نشان می­دهند که افزایش فعالیت فیزیکی در دوران نوجوانی ممکن است منجر به کاهش اختلالات عصبی- رفتاری در بزرگسالی شود. این مطالعه با هدف ارزیابی افزایش فعالیت فیزیکی از اوایل دوران نوجوانی بر روی رفتارهای مرتبط با استرس و التهاب در موش‌های مبتلا به روماتیسم مفصلی انجام شده است. روش کار: موش­های نر از اوایل نوجوانی تا بزرگسالی در معرض چرخ دوار به صورت تصادفی قرار گرفتند و سپس به روماتیسم مفصلی مبتلا شدند. رفتارهای مرتبط با استرس شامل اضطراب، افسردگی و رفتار اجتماعی در حیوانات بررسی شد. سطح اینترلوکین 17 و اینترفرون گاما هم به عنوان مارکرهای مهم التهابی در سرم سنجیده شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد که افزایش فعالیت بدنی از اوایل دوران نوجوانی به طور قابل ‌توجهی منجر به کاهش استرس در موش‌های مبتلا به روماتیسم مفصلی میشود. علاوه بر آن، چرخ دوار منجر به کاهش سطح اینترلوکین 17 و اینترفرون گاما به عنوان دو شاخص مهم التهاب در موش­های مبتلا به روماتیسم مفصلی شد. نتیجه­ گیری: این مطالعه نشان داد که افزایش فعالیت بدنی در دوران نوجوانی تا بزرگسالی ممکن است از افزایش میزان التهاب و استرس ناشی از بیماری روماتیسم جلوگیری کند.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.61186/jarums.24.1.92
dc.subjectورزشfa_IR
dc.subjectاسترسfa_IR
dc.subjectروماتیسم مفصلیfa_IR
dc.subjectالتهابfa_IR
dc.subjectتربیت بدنی- فیزیولوژی ورزشfa_IR
dc.titleتأثیر فعالیت فیزیکی بر استرس و میزان التهاب در موش‬های مبتلا به روماتیسم مفصلیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume24
dc.citation.issue1
dc.citation.spage92
dc.citation.epage106
nlai.contributor.orcid0009-0004-3960-5848


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد