اثرات محافظتی کافئیک اسید در برابر آسیبهای کبدی در مدل پیری القاشده با دی-گالاکتوز در موش‌های سوری

Abstract

زمینه و هدف: پیری کبد یک عامل خطر مهم برای بیماری‌های مزمن کبدی است. استرس اکسیداتیو به عنوان یک مکانیسم پاتولوژیک مشترک برای پیری کبد در نظر گرفته می‌شود. هدف این مطالعه بررسی اثر کافئیک اسید در برابر آسیب‌های کبدی در مدل پیری القا شده با دی-گالاکتوز در موش‌های سوری می‌باشد. روش کار: 40 سر موش سوری نر به طور تصادفی به 5 گروه 8 تایی شامل: 1) کنترل (Con)؛ 2) شم (Sham) ؛ 3) کافئیک اسید (CA) 4) پیری (Ag) و 5) پیری+ کافئیک اسید (Ag+CA) تقسیم شدند. پیری با تزریق دی-گالاکتوز (300 میلی­گرم/کیلوگرم، داخل صفاقی) روزانه به مدت 6 هفته ایجاد شد. کافئیک اسید (60 میلی­گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) روزانه به مدت 6 هفته تزریق شد. یک روز پس از آخرین تزریق موش‌ها بیهوش شده و پس از خونگیری (جهت ارزیابی آنزیم‌های کبدی)، کبد خارج گردید. تغییرات هیستوپاتولوژیکی کبد با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که پیری القا شـــده دی-گالاکتوز به طور معنـــی‌داری باعث افزایش ســــطح آنزیم‌های کبدی (AST، ALT و ALP) و همچنین تخریب بافتی کبد نسبت به گروه کنترل و شم می‌شود (0.05<p). درمان با کافئیک اسید در گروه Ag+CA به طور معناداری باعث کاهش سطح آنزیم‌های کبدی و ایندکس آسیب بافتی گردید (0.05<p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که کافئیک اسید می‌تواند باعث کاهش اثرات تخریبی پیری القا شده با دی-گالاکتوز در بافت کبد گردد.