بررسی اپیدمیولوژی و درمان آنژیوکراتوم در بیماران ایرانی: مطالعه‌ای ده ساله

Abstract

زمینه و هدف: آنژیوکراتوم‌ها ازجمله ضایعات عروقی نادر هستند که اغلب به شکل ماکول یا پاپول‌های کوچک و قرمز تا بنفش روی پوست ظاهر می‌شوند. این ضایعات معمولاً خوش‌خیم، ممکن است با تغییراتی در ضخامت و رنگ همراه باشند؛ اما برخی انواع آن‌ها می‌توانند به‌عنوان نشانه‌هایی از بیماری‌های متابولیک جدی ظاهر شوند. این مطالعه با هدف تحلیل ویژگی‌های دموگرافیک و کلینیکی آنژیوکراتوم در بیماران ایرانی، در مرکز تخصصی پوست بیمارستان رازی تهران طراحی شده است.

روش اجرا: این مطالعه گذشته‌نگر توصیفی، بر روی ۱۹۹ بیمار مبتلا به آنژیوکراتوم بین سال‌های 1392 تا 1402 در بیمارستان رازی تهران انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، محل و اندازه ضایعات، سابقه خانوادگی و روش‌های درمانی بیماران از پرونده‌های پزشکی استخراج و با استفاده از نرم‌افزار SPSS تحلیل شد. برای سنجش ارتباط بین متغیرها، از آزمون‌های آماری پارامتریک و ناپارامتریک استفاده گردید و سطح معناداری 05/0 درنظر گرفته شد.

یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 75/24 سال بود و بیشترین شیوع بیماری در دهه دوم و سوم زندگی مشاهده شد. 3/51% بیماران مرد و 7/48% زن بودند. بیشترین ضایعات در اندام تحتانی (7/40%) و ناحیه ژنیتالیا (6/18%) مشاهده شد. روش‌های درمانی مختلفی ازجمله کرایوتراپی (14/68%)، لیزر (14/27%) و الکترودسیکاسیون (44/4%) به‌کار گرفته شد و کرایوتراپی بالاترین اثربخشی را داشت.

نتیجه‌گیری: این مطالعه اطلاعات ارزشمندی درخصوص شیوع، ویژگی‌های بالینی و روش‌های درمانی مناسب برای آنژیوکراتوم در بیماران ایرانی فراهم کرد. برای بررسی کامل‌تر این ضایعات، مطالعات گسترده‌تر و پیگیری طولانی‌مدت در مراکز درمانی مختلف توصیه می‌شود تا میزان اثربخشی درمان‌ها و عوارض احتمالی آن‌ها مشخص گردد.