مدیریت آب باران با توسعه سیستم‌های یکپارچه زیست و غیرزیست نگهدار مبتنی بر طبیعت

Abstract

مدیریت مؤثر آب باران از طریق توسعه سیستم‌های یکپارچه زیست و غیرزیست نگهدار مبتنی بر طبیعت امکان‌پذیر است. استفاده از باغ‌های باران و سطوح نفوذپذیر برای جذب و تصفیه آب باران می‌تواند به کاهش آلودگی و افزایش بهره‌وری منابع آبی کمک کند. این سیستم‌ها نقش کلیدی در حفاظت از محیط زیست دارند و موجب توازن بین توسعه و حفظ منابع طبیعی می­شوند. راه­کارهای زیستی مبتنی بر طبیعت (NbS) مانند ذخیره آب باران، کاهش رواناب سطحی، تبخیر آب و بهبود کیفیت آب سیلاب، موجب بهبود مدیریت آب باران می‌شوند. تنوع رویکردها و همکاری بین نهادها، بنیانی برای افزایش کارآمدی این سیستم‌هاست. این راه­کارها می‌توانند در کاهش تأثیرات شهری‌شدن، بهبود آب‌گیری باران و افزایش انطباق شهری با تغییرات آب و هوا نقش مؤثری ایفا کنند. این پژوهش به بررسی راه­کارهای مبتنی بر طبیعت برای حفظ عملکرد مناطق طبیعی شهری می‌پردازد و نشان می‌دهد که استفاده از آب باران می‌تواند به‌عنوان منبعی جایگزین برای آب آشامیدنی و بهبود مدیریت آب سیلاب مطرح شود. بام‌های سبز، به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین راه‌کارهای NbS در شهرها، با ارتقاء پایداری محیطی، به بهبود انطباق شهری و کاهش خطر بلایای طبیعی کمک می‌کنند و در بسیاری از نقاط جهان مورد استفاده قرار می­گیرد که برای کاهش رواناب نیز تکنیک مناسبی به­نظر می­رسد. با این حال، چالش‌های اجرایی و هزینه‌های بالا، تحقیقات و پذیرش گسترده راه‌کارهای مبتنی بر طبیعت را محدود کرده است. علاوه‌بر این، کمبود اطلاعات در مورد بام‌های سبز نیز به‌عنوان یکی از موانع اصلی در این حوزه شناخته می‌شود. همکاری بین دولت، بخش خصوصی و مالکان ملک برای اجرای موفق سیستم‌های NbS ضروری است. برای درک بهتر شرایط محلی، تجزیه و تحلیل هزینه در هر منطقه لازم است. توسعه فناوری و بهره‌مندی از کارآیی مدیریت آب از طریق سیستم‌های مبتنی بر طبیعت، مزایای زیادی در اکوسیستم‌های شهری فراهم می‌کند. برای درک بهتر اثرات مثبت کوتاه و بلندمدت این تدابیر و اتخاذ تصمیمات بهینه، نیاز به تحقیقات بیش‌تر است و اجرای عملیاتی این سازوکارها از اهمیت بسیاری برخوردار است.