بررسی ارتباط ضایعات پالپ و پری اپیکال با دیابت نوع دو کنترل شده در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دندانپزشکی: یک مطالعه رادیوگرافیک

Abstract

سابقه و هدف: دیابت ملیتوس گروهی از اختلالات متابولیکی چند سیستمی پیچیده است که بسیاری از عملکردهای سیستم ایمنی را تغییر می‌دهد و با تاخیر در بهبودی و کاهش پاسخ ایمنی همراه است. این امر سبب التهاب مزمن خواهد شد. پریودنتیت اپیکال در نتیجه پاسخ التهابی ایجاد شده و به‌صورت یک ناحیه رادیولوسنت در اپکس ریشه تظاهر می‌یابد. این مطالعه با هدف بررسی، ارتباط میان وجود ضایعات پالپ و پری اپیکال با دیابت نوع ‏دو کنترل شده در تصاویر رادیوگرافی بیماران مراجعه کننده به کلینیک دندانپزشکی، انجام پذیرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 45 بیمار در گروه مورد (بیماران دیابتی نوع دو کنترل شده) و 45 بیمار درگروه کنترل (افراد سالم) بودند. وضعیت پری اپیکال و اندودنتیک بر اساس معاینه بالینی با کمک تصاویر پانورامیک و پری‌اپیکال تهیه شده ارزیابی شد. در معاینات دندان‌ها (بجز مولرهای سوم)، تعداد دندان‌های موجود در دهان، تعداد و محل دندان‌های فاقد درمان ریشه دارای ضایعه پری‌اپیکال مشخص، تعداد و محل دندان‌های دارای درمان ریشه و تعداد و محل دندان‌های دارای درمان ریشه دارای ضایعه پری‌اپیکال مشخص برای هر بیمار ثبت شد و شاخص پری اپیکال بزرگ‌تر از 3 به‌عنوان پاتولوژی پری‌اپیکال در نظر گرفته شد. جهت تحلیل استنباطی در این مطالعه از آزمون‌های کای دو (مقایسه فراوانی در دو گروه) و آزمون تی مستقل (جهت مقایسه میانگین در دو گروه) استفاده گردید و سطح معنی‌داری نیز کم‌تر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: از میان 90 شرکت‌کننده 53 نفر زن و 37 نفر مرد بودند. میانگین سن شرکت‌کنندگان 6/43 سال بود و میانگین سن در گروه افراد دیابتی بیش‌تر بود. 2/52 درصد از بیماران دارای ضایعه پری اپیکال و 3/63 درصد دارای ضایعه پالپ بودند و در افراد دیابتی به‌طور معنی‌داری این دو ضایعه بیش‌تر بود(0/05>P). درکل بیماران، بین جنسیت و ضایعه پری‌اپیکال ارتباط معنی‌داری وجود داشت (0/022=P) و تقریبا در زنان این ضایعه بیش‌تر بود. در افراد غیر دیابتی برخلاف افراد دیابتی ارتباط بین دو متغیر جنسیت و ضایعه پری‌اپیکال معنی‌دار بود و زنان دارای ضایعه بیش‌تری بودند(0/03=P). در کل بیماران، بین سن و ضایعه پری‌اپیکال ارتباط معنی‌داری وجود داشت(0/001=P) و میانگین سن در بیماران دارای ضایعه پری اپیکال بیش‌تر بود و در افراد دیابتی برخلاف افراد غیر دیابتی بین این دو متغیر ارتباط معنی‌داری مشاهده شد (0/828=P). استنتاج: نتایج مطالعه با بررسی تصاویر رادیوگرافی نشان داد ارتباط معنی‌داری بین شیوع ضایعات پالپ و پری‌اپیکال با جنسیت، سن و دیابت نوع ‏دو‏‏ وجود دارد. نتایج مطالعه نشان داد که شیوع ضایعات پالپ و پری‌اپیکال دربیماران مبتلا به دیابت نوع دو بیش‌تر از افراد فاقد دیابت است. احتمال تشکیل این ضایعات با افزایش سن بیش‌تر می‌شود و به‌طور کلی در زنان بیش‌تر قابل مشاهده است. هم‌چنین ارتباطی میان شیوع ضایعات پالپ و پری اپیکال در مردان فاقد دیابت نوع دو و افزایش سن در افراد مبتلا به دیابت نوع دو مشاهده نشد.