بررسی اثربخشی ترکیب سنتزی ایندول هیدرازنوتیازولیدینون بر روی ایزوله‌های کاندیداهای جدا شده از عفونت‌های دهانی

Abstract

سابقه و هدف: کاندیدیازیس دهانی از شایع‌ترین عفونت‌های سطحی و جلدی مخاطی می‌باشد که مخاط دهان را درگیر می‌کند. این بیماری توسط گونه‌های مختلف از جمله کاندیدا آلبیکنس در دهان ایجاد می‌شود. امروزه درمان با دارو های ضد قارچ گروه پلی ان و آزول، سلول های بیمار را تحت تاثیر قرار می‌دهند. وجود محدودیت‌هایی در درمان بیماری‌های قارچی مانند کمبود و گرانی داروهای ضدقارچی، عوارض جانبی آن‌ها و نیز گسترش مقاومت‌های دارویی آزول در میان گونه‌های کاندیدا به عنوان یک مشکل مهم می‌باشد. با توجه به مشکل درمان‌های حاضر، توجه پژوهشگران به داروهای ضد قارچی جدید به‌ویژه ترکیبات هتروسیکلیک جلب شده است. از ترکیبات هتروسیکلیک به‌طور وسیع در صنایع داروسازی استفاده می‌شود. مشتقات تیازولیدینون، مقاومت قارچی و باکتریایی که توسط تعداد زیادی از آنتی‌بیوتیک و داروها ایجاد می‌شود را تضعیف نموده و همچنین اکسیندول ها فعالیت دارویی و بیولوژیکی قابل توجهی از خود نشان می‌دهند. با توجه به نکات ذکر شده در بالا و در نظر گرفتن خصوصیات بیولوژیکی قابل توجه تیازولیدینون‌ها و اکسیندول، استفاده از آن‌ها برای تولید داروی ضد قارچی جدید مورد توجه محققان و پژوهشگران است. لذا این تحقیق به منظور بررسی اثر بخشی ترکیب سنتزی ایندول هیدرازونو تیازولیدینون بر روی ایزوله های قارچی کاندیدای جدا شده از عفونت دهانی انجام می شود. مواد و روش‌ها: حساسیت دارویی 100 ایزوله بالینی کاندیدا شامل 53 ایزوله کاندیدا آلبیکنس، 22 ایزوله کاندیدا تروپیکالیس، 17 ایزوله کاندیدا پاراپسیلوزیس و 8 ایزوله کاندیدا گلابراتا نسبت به مشتقات 4a و 4b ایندول هیدرازنو تیازولیدینون و داروی نیستاتین به روش میکرودایلوشن براث و براساس دستورالعمل CLSI-M27S4 برای تعیین حساسیت دارویی و مخمرها و برای شناسایی گونه‌ها براساس روش فنوتیپی کروم آگار و ژنتیکی PCR-RFLP استفاده گردید. دامنه رقت دارویی ترکیبات و داروهای ضدقارچی به ترتیب 16-0/016 میکروگرم/میلی‌لیتر بوده است. غلظتی از ترکیبات که حداقل 50 درصد مهار رشد نسبت به گروه کنترل مثبت را داشتند، به‌عنوان MIC (حداقل غلظت مهاری رشد) در نظرگرفته شد. آنالیز آماری با نرم‌افزار 20 SPSS انجام و سطح معنی‌داری به‌صورت 0/05>P در نظرگرفته شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین MIC مشتقات 4a و 4b ایندول هیدرازنوتیازولیدینون و داروی نیستاتین علیه گونه‌های کاندیدا آلبیکنس، کاندیدا تروپیکالیس و کاندیدا پاراپسیلوزیس اختلاف معناداری وجود داشت و بین میانگین MIC های مشتقات با یکدیگر نیز اختلاف معنی‌داری مشاهده گردید؛ اما بین MIC این مشتقات با داروی نیستاتین علیه کاندیدا گلابراتا اختلاف معناداری وجود نداشت. استنتاج: تاثیرگذاری مشتقات ایندول هیدرازونوتیازولیدینون در مقایسه با داروی نیستاتین برای ایزوله‌های کاندیدا آلبیکنسس، کاندیدا تروپیکالیس و کاندیدا پاراپسیلوزیس کم‌تر بود، در حالی که تاثیرگذاری آن‌ها بر روی گونه‌های کاندیدا گلابراتا نسبت به نیستاتین در یک محدوده بود. با بررسی اثرات سایتوتوکسیسیتی و عوارض جانبی این مشتقات و هم‌چنین انجام بررسی‌های بیش‌تر برروی آن‌ها می توان در آینده از این ترکیبات برای ساخت و سنتز داروهای ضدقارچی جدید و آلترناتیوهای درمانی بهره برد.